Albert Vataj
Ti mund të mos kesh para për të blerë atlete, por shpesh mjafton ëndrra dhe talenti, që të garosh dhe të fitosh, madje medalje të artë. Ky përkufizim të ngjet mosbesues, edhe pse bota e sfidave të suksesit është e mbushur përplot me shkreptima të tilla në yjësinë e famës. Të vërteta të tilla, shpesh të pabesueshme për skeptikët dhe shkuese për racionalët, keqinterpretohen, keqkuptohen dhe keqtrajtohen, deri në momentin që njihen me përvojën reale të një vajze filipinase, ajo që preku miliona njerëz në mbarë botën dhe u shndërrua në një fenomen të sfidës sportive dhe karakterit. Këtë të vërtetë u përpoqa ta zbardh, më shumë se me dy foto, shumë më shumë se me një frazë të vetme, apo me një emër, siç është gjithandej nëpër internet. Kjo e vërtetë tregon se jo gjithçka është e mundur vetëm me para. Ku mbërrin ëndrra aty është shpirti, zemra dhe fitorja, është besimi dhe gjenerimi i asaj energjie pozitive që ka frymëzuar dhe nxitur, duke u bërë njëherash histori.
Rhea Bullos, një atlete 11-vjeçare nga Filipinet, u bë virale pasi konkurroi në një turne lokal vrapimi ndërshkollor, me “atlete” të improvizuara. Ajo fitoi tre medalje ari në Takimin e Këshillit Sportiv të Shkollave të Iloilo më 9 dhjetor 2019; respektivisht në garën 400 metra, 800 metra dhe 1,500 metra, sipas CBS Sports. Nuk ishin medaljet e arta që ajo fitoi, ato që u bënë shkas që filipinasja 11-vjeçare të bëhej virale në rrjetet sociale dhe për të të shkruhet dhe të flitet edhe sot pas 5 vitesh, por “atletet” e bëra vetë, të bëra vetëm me fasha, siç shihet në një seri fotosh të shpërndara në Facebook nga trajneri i saj, Predirick Valenzuela.
Atletja e re mundi konkurrentët – shumë prej të cilave ishin me atlete (edhe pse disa mbanin edhe këpucë të ngjashme të improvizuara) – pasi vrapoi me këpucë të bëra me fasha të ngjitura rreth kyçeve, gishtërinjve dhe majave të këmbëve të saj. Rhea Bullos madje kishte vizatoi në këtë mbështjellje logon e Nike në pjesën e sipërme të këmbës së saj, gjithashtu edhe kishte shkruaj “Nike” në fashën që rreshtojnë kyçet e saj.
Njerëz nga e gjithë bota iu drejtuan postimit të Valenzuela në Facebook për të brohoritur Bullos. Kush nuk u befasua dhe nuk u entuziazmua nga kjo eksperiencë, e cila më shumë se sfidë ndaj pamundësive është edhe forcë personaliteti dhe shembull frymëzimi, e kur, sot kur sporti, shpirti i triumfit shitet dhe blihet, jo vetëm me markat e atleteve, por me gjithçka të shitshme.
“Kjo është padyshim gjëja më e mirë që kam parë! Kjo vajzë është me të vërtetë një frymëzim dhe padyshim që më ka ngrohur zemrën. Nga pamja e saj ajo nuk ishte në gjendje të përballonte vrapuesit, por e ktheu atë në një pozitive dhe fitoi!!” ka shkruar një person në një nga qindra postimet dhe shpërndarjet.
Disa të tjerë ndanë historinë në Twitter (X) dhe Reddit, duke etiketuar Nike, për t’i kërkuar markës t’i dërgojë Bullos dhe kolegëve të saj garues pajisje atletike për garën e tyre të ardhshme. “Dikush të nisë një peticion për Nike që 3 prej këtyre vajzave të marrin Nike”, shkroi një person në Twitter (X).
Në një intervistë për CNN Philippines, trajneri i Rhea Bullos shprehu krenarinë e tij për atleten. Trajneri, Predirick Valenzuela dëshmoi për talentin natyral të Rheas, duke vënë në dukje se ajo ishte marrë me atletikë vetëm një muaj para garës së saj të jashtëzakonshme. Ai theksoi ndikimin transformues që një palë këpucë vrapimi mund të kenë në performancën e saj të ardhshme. Për Rhea, aksesi në pajisjet e duhura nuk ishte thjesht një luks; ishte një portë për të zhbllokuar potencialin e saj të plotë.
Udhëtimi i Rheas mishëron thelbin e qëndrueshmërisë përballë vështirësive. Vendosmëria e saj për të ndjekur pasionin e saj për të kandiduar pavarësisht kufizimeve financiare, shërben si frymëzim për individë të panumërt në mbarë botën. Historia e saj thekson rëndësinë e ofrimit të mundësive të barabarta për të gjithë atletët aspirues, pavarësisht prejardhjes së tyre socio-ekonomike.
Menjëherë pasi historia “përmbyti” botën, Jeff Cariaso, CEO i dyqanit të basketbollit, Titan22 dhe trajneri kryesor i Alaska Aces (një ekip profesionist basketbolli në Shoqatën e Basketbollit të Filipineve), shkoi në Twitter (X) për të kërkuar ndihmë për të kontaktuar Bullos. Sigurisht, Joshua Enriquez, i cili tha se e njihte Bullos dhe ekipin e saj, u lidh me Cariaso.
Më herët, “The Daily Guardian”, një gazetë tabloid në Filipine, postoi në Twitter (X) foto të Bullos në një dyqan këpucësh, në një qendër lokale tregtare, duke u përpjekur të bëjë më popullore rastin e vajzës fituese.
Ndërsa fama e Rheas u përhap, ajo mbeti e vendosur, duke mbajtur fokusin e saj në stërvitjen dhe aspiratat e saj. Ajo e kuptoi se udhëtimi i saj kishte të bënte me më shumë se vetëm një garë – kishte të bënte me thyerjen e barrierave dhe sfidimin e pritshmërive. Elasticiteti dhe përulësia e Rheas e bënë atë të dashur për njerëzit në mbarë botën, duke fituar admirimin dhe respektin e saj përtej sferës së atletikës.
Për Rhean, vrapimi nuk ishte thjesht një hobi; ishte një pasion që ushqente ëndrrat e saj. Me çdo hap, ajo sfidoi kufizimet e vendosura nga rrethanat e saj, duke dëshmuar se vendosmëria nuk njeh kufij. Shpirti i saj i palëkundur shërbeu si një kujtesë se suksesi nuk matet vetëm nga vlerësimet ose pasuritë materiale, por nga forca e karakterit dhe elasticiteti.
Në një botë që shpesh nën hijen e dëshpërimit dhe vështirësive, Rhea Bullos u shfaq si një fener drite, duke ndriçuar rrugën që të tjerët të ndiqnin. Udhëtimi i saj na kujton se madhështia qëndron brenda secilit prej nesh, duke pritur të çlirohet përmes vendosmërisë dhe këmbënguljes së plotë.
