Albert Ajnshtajni nuk ishte vetëm një fizikan i famshëm botëror, por edhe një muzikant pasionant. Ai ishte një violinist i shkëlqyer dhe gjente gëzim të thellë në të luajturit muzikë, shpesh duke e përdorur si një mënyrë për t’u relaksuar dhe për të menduar rreth problemeve të ndërlikuara. Ajnshtajni filloi të luante violinë që në moshë të re, dhe gjatë gjithë jetës së tij shpesh luante pjesë nga Mozart, Bach dhe Beethoven. Muzika ishte më shumë sesa thjesht një hobi për të; ajo ishte një pjesë thelbësore e jetës dhe procesit të tij intelektual.
Ajnshtajni besonte se muzika dhe shkenca ishin të lidhura ngushtë, duke deklaruar se “shkencëtarët më të mëdhenj janë artistë gjithashtu.” Dashuria e tij për muzikën ishte gjithashtu një formë komunikimi dhe bashkëpunimi. Ai shpesh luante me muzikantë profesionistë dhe një herë ka thënë se, po të mos ishte bërë shkencëtar, do të kishte qenë muzikant.
Në jetën e tij personale, Ajnshtajni merrte shpesh pjesë në seanca muzikore kamertale, ndonjëherë madje duke performuar edhe në koncerte publike. Violina e tij ishte po aq pjesë e tij sa edhe puna shkencore, duke treguar sa ngushtë ishin të ndërthurura pasionet e tij artistike dhe shkencore.
Siç dihej, Albert Ajnshtajni vizitoi Japoninë në vitin 1922 si pjesë e një turneu lektorimi. Ai ishte ftuar nga qeveria japoneze dhe institucione shkencore për të mbajtur ligjërata mbi teorinë e tij të relativitetit, e cila kishte fituar vëmendje të madhe ndërkombëtare. Kjo vizitë ishte pjesë e një udhëtimi më të gjerë në Azi dhe Lindjen e Mesme, që përfshinte ndalesa në vende si Kina, Singapori, Sri Lanka (atëherë Ceylon) dhe Palestina.
Gjatë qëndrimit të tij në Japoni, Ajnshtajni u mirëprit me entuziazëm të madh nga publiku dhe intelektualët japonezë. Përveç ligjëratave, ai pati mundësinë të eksploronte kulturën dhe traditat japoneze, të cilat i vlerësonte shumë. Gjatë kësaj kohe, ai qëndroi edhe në Hotelin Nara, një vend historik i njohur për mikpritjen dhe bukurinë e tij tradicionale japoneze.
Ndërsa ndodhej në Japoni, Ajnshtajni mori gjithashtu lajmin se i ishte dhënë Çmimi Nobel në Fizikë për vitin 1921. Megjithëse ai nuk e fitoi çmimin për teorinë e relativitetit, por për shpjegimin e efektit fotoelektrik, ky moment e bëri vizitën e tij në Japoni edhe më të paharrueshme.
Përgatiti: Albert Vataj
