Ndryshe nga shumë piktorë francezë, të cilët patën si tematikë kryesore jetën mondane, zonjat e hijshme pariziene, frymën religjioze dhe mitologjinë, natyrën e qetë apo trillin impresionist, Julien Dupré, penelin dhe paletën e tij ju dedikua fshatit, përditshmërisë së njerëzve të thjeshtë, çasteve të zakonshmërisë dhe shkujdesjes. Dhe e përcolli këtë panoramë Julien Dupré me një vërtetësi dhe sinqeritet, më forcë të thellë përjetimi dhe dominim të afrisë me atyshmërinë që shprehet përmes një oratorie të rrjedhshme dhe një poetike muzikale. Tablo pas tabloje, Dupré, përcolli jo vetëm peizazhin rural, dinamikën e jetës së fshatit, por edhe lidhjen e tij shpirtërore më këtë realitet, vërtetësia e të cilit depërton përmes ngjyrave të jetshme e dritës së gjallë. Ai zgjedh të ishte syri dhe zemra e atyre njerëve të vërtetë, pulsi dhe shpirti i asaj sfide që, nga e zakonta u ngjit në kryevepër.
Duhet përmendur se Julien Dupré ka pasur një interes në rritje për përshkrimin e jetës rurale midis piktorëve natyralistë në zhvillim. Natyralizmi është i bazuar fort në pikturën realiste të Francës së paraluftës, por artistë si Jules Bastien-Lepage (1848-1884), Léon Lhermitte (1844-1925), PAJ Dagnan-Bouveret (1852-1929) – dhe Julien Dupré- filloi të zhvillojë një interes të fokusuar në jetën e përditshme të njerëzve të zakonshëm fshatar. Ata vepra lindën të gjithë brenda katër viteve nga njëri-tjetri, dhe arritën në pjekuri, nën hijen e Luftës Franko-Prusiane. Puna e Jean-François Millet (1814-1875) dhe Courbet, ishin ndikimet kryesore, siç ishte magjepsja e impresionistëve me penelin e lehtë dhe të hapur. Ajo që i lidhi këta artistë ishte theksi i tyre te punëtorët e fshatit, qofshin punëtorë bujqësorë, minatorë apo biznesmenët e vegjël të fshatrave. Ajo që i dallonte nga kolegët e tyre më akademikë ishte përkushtimi i tyre për të portretizuar realitetin e jetës së vendit në mënyrë të pafalshme.
Përgatiti: Albert Vataj
