Kleopatra VII, mbretëresha e fundit e Egjiptit të lashtë, është e njohur për martesat e saj me të dy vëllezërit e saj, Ptoleme XIII dhe Ptoleme XIV, sipas traditës së dinastisë Ptolemaike. Kleopatra u martua me vëllain e saj Ptoleme XIII në vitin 51 p.e.s., kur ai ishte vetëm 10 vjeç, ndërsa Kleopatra ishte 18 vjeç. Kjo martesë ishte një praktikë e zakonshme në dinastinë Ptolemaike, e cila ndjekte traditën egjiptiane të martesave brenda familjes për të ruajtur pastërtinë e gjinisë dhe për të shmangur ndarjen e pushtetit.
Megjithatë, marrëdhënia mes Kleopatrës dhe Ptoleme XIII ishte e tensionuar që nga fillimi. Ptoleme XIII dhe këshilltarët e tij (veçanërisht Pothinus, këshilltari kryesor) u përpoqën ta largonin Kleopatrën nga pushteti, duke shkaktuar një luftë civile midis tyre. Në vitin 48 p.e.s., Kleopatra u detyrua të ikë nga Aleksandria, por ajo u kthye me mbështetjen e Jul Cezarit, i cili kishte ardhur në Egjipt në ndjekje të kundërshtarit të tij, Pompeu. Ptoleme XIII u mbyt në vitin 47 p.e.s. gjatë një beteje në lumin Nil, ndërsa po përpiqej të arratisej nga forcat e Cezarit. Sipas disa burimeve, ai mund të ketë rënë në ujë dhe u mbyt për shkak të peshës së armaturave të tij. Pas vdekjes së Ptoleme XIII, Kleopatra u martua me vëllain tjetër të saj, Ptoleme XIV, i cili ishte vetëm 12 vjeç në atë kohë. Kjo martesë ishte thjesht simbolike dhe synonte të ruante traditën dhe legjitimitetin e pushtetit të Kleopatrës.
Kleopatra kishte tashmë një aleancë të fortë me Jul Cezarin dhe një djal me të, Cezarion (Ptoleme XV), i cili konsiderohej trashëgimtari i vërtetë i fronit. Ptoleme XIV vdiq në mënyrë misterioze në vitin 44 p.e.s., kur ishte vetëm 14-15 vjeç. Shumë historianë besojnë se Kleopatra mund të ketë qenë përgjegjëse për vdekjen e tij, ndoshta përmes helmimit, për të siguruar që i biri i saj, Cezarioni, të mund të bëhej bashkëmbret i saj. Kjo ishte një lëvizje politike e zgjuar, pasi Cezarioni konsiderohej si pasardhës i drejtpërdrejtë i Cezarit dhe Kleopatrës. Ajo që përbën interes është edhe detajet nga jeta e mbretëreshës. Banjat e qumështit të Kleopatrës janë të njohura në histori dhe kulturën popullore.
Ato konsideroheshin si një mënyrë për të ruajtur lëkurën e saj të butë dhe të shëndoshë. Qumështi i gomaricës, i cili përdorej në këto banja, përmban acid laktik, i cili ka veti eksfoliuese dhe mund të ndihmojë në largimin e qelizave të vdekura të lëkurës dhe parazitëve. Kjo praktikë nuk ishte thjesht një luks, por një formë e hershme e kujdesit dermatologjik.. Kleopatra vdiq në vitin 30 p.e.s., sipas traditës, nga një kafshim gjarpëri (ndoshta një kobër egjiptiane), të paktën kështu ngrihen pretendimet, referuar artefakteve, të cilat mund të mos jenë shumë të besueshme.
Ka debate midis historianëve nëse ajo vërtetë vdiq nga një kafshim gjarprit apo nëse u helmua. Disa burime sugjerojnë se ajo mund të ketë përdorur helm për të shkaktuar vdekjen e saj, duke e bërë këtë ngjarje më misterioze, dhe elementi i gjarprit mund të vijë përmes artit si metaforë. Kleopatra nuk ishte thjesht një mbretëreshë e bukur dhe intrigante; ajo ishte një strategiste e shkathët dhe një diplomatike e aftë. Ajo mbajti Egjiptin si një fuqi të pavarur për një kohë të gjatë, duke luftuar kundër perandorisë romake. Ajo ishte gjithashtu e ditur dhe fliste disa gjuhë, duke e bërë të mundur që të komunikonte drejtpërdrejt me diplomatët e huaj pa nevojën për përkthyes.
Kujtojmë gjithashtu se Kleopatra kishte një marrëdhënie të njohur me Jul Cezarin, me të cilin ajo pati një djalë, Cezarion (Ptoleme XV). Kjo marrëdhënie i dha asaj një pozitë të fortë politike në Egjipt dhe në botën romake. Pas vrasjes së Cezarit, Kleopatra filloi një marrëdhënie me Mark Antonin, një nga triumvirët romakë. Kjo marrëdhënie çoi në një luftë civile me Octavian (më vonë i njohur si Augustus), i cili më në fund i mundi Kleopatrën dhe Antonin në Betejën e Aktiumit në vitin 31 p.e.s. Kleopatra mbetet një figurë magjepse dhe misterioze në histori, e njohur jo vetëm për jetën e saj personale dhe marrëdhëniet e saj me fuqitë e mëdha të kohës, por edhe për inteligjencën dhe aftësitë e saj politike. Ajo është një simbol i fuqisë dhe intrigës që vazhdon të magjepsë botën edhe sot.
Përgatiti: Albert Vataj
