Më 1 tetor 2013, një muaj e një ditë pasi kishte festuar 75-vjetorin e lindjes, Giuliano Gemma humb jetën në një aksident automobilistik afër Romës. Ai ishte jo vetëm “Fytyra prej engjëlli” e filmit por edhe një nga meshkujt më të bukur, dhe një nga më sharmantët e historisë së kinematografisë italiane. Hiri i tij mashkullor që marrosi mijëra gra dhe xhelozoi pafund meshkuj, mbeti rrezatues deri në ditën që ai u shua, për të mos u fikur ky yll nga kujtesa dhe galeria e roleve që ai la. Kishte gjithnjë një rreze drite për të mëkuar përmes portretit dhe zërit. Sytë e tij ende kanë mbetur në kujtesën e adhuruesve, siç mbeti si një hajmali edhe shenja në faqe, dhuratë fëmijërie nga shpërthim i një pajisjeje gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ishte koha që në Shqipërinë komuniste filmi italian, me gjithë muret e larta të ndalimeve dhe përndjekjes, censurës dhe anatemimit të artit, arriti të bëhej pjesë e dashurisë sonë për filmin dhe aktorët, veçanërisht si Giuliano Gemma, mbeten të pashuar në kujtesë.
Në një intervistë të shkurtër, si një shtesë në shfaqjet franceze të filmave Ringo, vajza e tij Vera tregon për një udhëtim të saj në Japoni, ku në çdo cep të rrugës, babai i saj vështrohej me adhurim, madje disa grave gati u ra të fikët kur e prekën atë.
Aktori italian Giuliano Gemma u lind në Romë më 2 shtator 1938, por një pjesë të rinisë e kaloi në Reggio Emilia, në veri të Italisë. Ai që sot njihet si aktori i roleve të Ringo, sportin ka patur si një pasion, me të cilin mbushi vitet e adoleshencës dhe rinisë. Në moshën 12-vjeçare filloi gjimnastikën. Kur ishte 16 vjeç u kthye në boks dhe në moshën 17 vjeç ju dedikua notit, kalërimit dhe alpinizmit.
Jo vetëm kaq, pak njerëz e dinin se Giuliano Gemma, atë që kinematografia dhe rolet e tij e bënë të famshëm, kishte si pasion edhe skulpturën. Në faqen e tij të internetit, ai tregonte se si punonte me baltë dhe dru kur ishte fëmijë dhe se si hobi u bë një pasion i vërtetë kur ishte bërë aktor. Mes filmave ai ushtrohej në studiot e famshme të Maestrit të madh të Firenzes dhe Romës dhe me kalimin e viteve ka vendosur emrin e tij si skulptor me një sërë ekspozitash në qytetet e mëdha italiane. Gjithashtu Giuliano Gemma i dha emrin e tij një linje veshjesh të një Shtëpie të njohur Japoneze të Modës dhe kompania Suzuki prezantoi dy lloje skuterësh që mbanin emrin, Suzuki-Gemma.
Pavarësisht të gjithave, Giuliano Gemma, mbetet në kujtesën e përjetësisë si aktor.
Si fëmijë Giuliano Gemma i njihte me emra shumicën e aktorëve italianë dhe amerikanë dhe i imitonte ata kur luante me miqtë e tij. Aktori i tij i preferuar ishte Burt Lancaster. Ai pati përvojën e tij të parë të aktrimit si një aktor pa emër në reklama dhe mori kontratën e tij të parë në Cinecittà, si një stuntman në filmat Peplum. Ashtu si shumë marifete italianë, ai u përdor gjithashtu si personazh shtesë në produksionet e Hollivudit të xhiruara në Cinecittà. Në Ben Hur ai mund të shihet si një romak në një skenë banjoje. Në vitin 1960, në xhirimet e Messalina, ai takohet dhe miqësohet me regjisorin e njësisë së dytë, Duccio Tessari, i cili do t’i jepte atij rolin e parë kryesor, atë në Arrivano i Tartari (1962) dhe gjithashtu do të drejtonte të dy filmat Ringo, Një pistolet për Ringo (1964) dhe Kthimi i Ringos (1965). Akoma në ’64-’65 ai bëri dy paraqitje si mysafir në serialin Angelique, filma me aventurë romantike të vendosur në Francën e shekullit të 17-të. Filmat flirtuan me melodramën, por ata u prodhuan me bollëk dhe ishin jashtëzakonisht të popullarizuar në të gjithë Evropën (aktorë të tjerë që u shfaqën në to ishin Jean-Louis Trintignant dhe Robert Hossein).
Suksesi i jashtëzakonshëm i filmave Ringo, dhe i western-it që ai bëri në mes, One Silver Dollar. Ky film e ngjiti atë një nga aktorët më të njohur në biznes dhe i dha atij nofka të bukura si Il Pistolero Nazionale, Faccio d’Angelo (Fytyra e engjëllit) dhe ˜Il Re dello spaghetti western (Mbreti i spagetit western). Zakonisht ai merrej si një personazh në gjysmë të rrugës, midis Hollivudit dhe Cinecittà-s.
Disa njerëz kanë sugjeruar se ai do të kishte qenë një zgjedhje më logjike për filmat Trinity sesa Terence Hill. Ai ishte shumë më atletik dhe kishte më shumë talent për komedinë. Por me sa duket ai nuk ka qenë kurrë në garë për këtë pjesë. Por disa nga filmat që ai bëri në fazën e dytë të karrierës së tij të aktrimit, ishin filma shokësh të frymëzuar nga Trinity, si Alive or Preferably Dead, dhe Ben and Charlie . Ai u luajt gjithashtu përkrah Bud Spencer si zëvendësim për Hill në disa komedi aksion. E gjithë kjo nuk ishte një periudhë me fat: ai ishte ende i popullarizuar në mesin e masave, por pritja kritike e filmave të tij ishte e vakët në rastin më të mirë. Por ai bëri një rikthim të lavdishëm si njeriu kryesor i filmave perëndimor të Italisë gjatë periudhës (relativisht të shkurtër) të të ashtuquajturave spageti western, në filma si Kalifornia dhe Silver Saddle .
Së bashku me Franco Neron dhe Terence Hill, Giuliano Gemma ishte një nga aktorët italianë më të suksesshëm të zhanrit spagetit western. Dhe megjithëse sukseset e tij më të mëdha ishin në këtë zhanër, ai u shfaq në shumicën e të tjerëve në një kohë apo tjetër dhe performanca e tij më e vlerësuar nga kritika ishte ajo e një ushtari në filmin e artit Il Deserto dei Tartari (1976, Valerio Zurlini), për të cilin ai e mori çmimin prestigjioz Davide di Donatello. Ai u vlerësua gjithashtu në disa festivale ndërkombëtare për interpretimin e tij në Il Prefetto di Ferro (1977) të Pascale Squitieri. Në jetën e përditshme Gemma njihej si një person shumë i këndshëm, por ishte mjaft kërkues në xhirime. Në disa raste ai ka thirrur shokun e tij Nello Pazzafini sepse nuk ishte i kënaqur me marifetet me të cilët duhej të punonte. Një tjetër mik personal ishte Sergio Leone, por çuditërisht ai kurrë nuk ka punuar me të. Kjo përmendet shpesh si një nga arsyet pse ai kurrë nuk çau realisht tregun amerikan. Si në Evropë ashtu edhe në Lindjen e Mesme, popullariteti i tij u luhat me kalimin e viteve, por në Japoni ai ka qenë gjithmonë një superstar.
Përgatiti: Albert Vataj
