Mbrëmja e së hënës [29 prill 1895]
SM Jail, Holloway
Djali im më i dashur,
kjo është për t’ju siguruar për dashurinë time të pavdekshme dhe të përjetshme për ju. Nesër gjithçka do të përfundojë. Nëse burgu dhe çnderimi janë fati im, mendo se dashuria ime për ty dhe kjo ide, kjo bindje akoma më hyjnore, që ti më do mua nga ana ime, do të më mbështesë në pakënaqësinë time dhe do të më mundësojë, shpresoj, të përballoj dhimbjen time me durim. Meqenëse shpresa, jo, siguria, për t’ju takuar sërish në një botë tjetër është qëllimi dhe inkurajimi i jetës sime të tanishme, ah! Unë duhet të vazhdoj të jetoj në këtë botë për këtë arsye.
I dashur *** erdhi të më takojë sot. Unë i kam dhënë disa mesazhe për ju. Më tha diçka që më qetësoi: se mamasë nuk do t’i mungojë asgjë. Gjithmonë e kam siguruar mirëmbajtjen e tij dhe mendimi se ai mund të vuante nga privimi më bënte të pakënaqur. Sa per ty (djale i hirshëm me zemër të denjë për një Krisht), sa për ty, të lutem, sapo të kesh bërë gjithçka mundesh, nisu për në Itali dhe rifito qetësinë dhe recito ato poezi te bukura qe di, si të bëj unë ty, me atë hirin e çuditshëm. Mos e degdisni veten në Angli për asnjë arsye. Nëse një ditë, në Korfuz ose në ndonjë ishull të magjepsur, do të kishte një shtëpi të vogël, ku mund të jetonim së bashku, Oh! jeta do të ishte më e ëmbël se kurrë. Dashuria jote ka krahë të gjerë dhe është e fortë. Dashuria jote më arrin nëpër hekurat e burgut tim dhe më ngushëllon. Dashuria jote është drita e të gjitha orëve të mia të ngujimit në qeli.
Nëse fati është kundër nesh, ata që nuk e dinë se çfarë është dashuria do të shkruajnë, e di, se kam pasur ndikim të keq në jetën tuaj. Nëse kjo ndodh, ju do të shkruani, do të thoni me radhë se nuk është e vërtetë. Dashuria jonë ka qenë gjithmonë e bukur dhe fisnike, dhe nëse kam qenë prapanicë e një tragjedie të tmerrshme, kjo është sepse natyra e asaj dashurie nuk është kuptuar.
Në letrën tuaj këtë mëngjes ju thoni diçka që më jep kurajë. Duhet ta kujtoj. Shkruaj se është detyra ime ndaj teje dhe ndaj vetes që të jetoj, pavarësisht gjithçkaje. Besoj se është e vërtetë. Do të përpiqem dhe do ta bëj. Unë dua që ju ta mbani zotin Humphreys të informuar për lëvizjet tuaja, në mënyrë që kur të vi, të më tregoni se çfarë po bëni. Unë mendoj se avokatët i shohin të paraburgosurit mjaft shpesh. Kështu që unë mund të komunikoj me ju. Më vjen shumë mirë që u largove! E di sa duhet të të ketë kushtuar. Do të kishte qenë një mundim për mua të mendoja për ty në Angli ndërsa emri yt përmendej në gjykatë. Shpresoj që të keni kopje të të gjithë librave të mi. Të miat janë shitur të gjitha. Unë ju drejtohem.
Oh! mund të jetoj për të prekur flokët dhe duart tuaja. Unë besoj se dashuria juaj do të kujdeset për jetën time. Nëse duhet të vdisni, unë dua që ju të jetoni një jetë të ëmbël dhe të qetë diku mes luleve, fotografive, librave dhe shumë punë. Mundohuni të më lejoni të dëgjoj nga ju. Po ju shkruaj këtë letër në mes të vuajtjeve të mëdha. Dita e gjatë në gjykatë më lodhi.
Djali më i dashur, më i ëmbël nga të gjithë të rinjtë, më i dashur dhe më i shtrenjti.
Oh! më prit mua! më prit mua! Unë jam tani, si gjithmonë që nga dita që u takuam, me përkushtimin tuaj, me një Oscar dashurie të pavdekshme.
(Nga “De Profundis”)
Përgatiti: Albert Vataj
