Nga Albert Vataj
(Tregim erotik)
Isha nisur tek ajo, edhe pse nuk e dinte. Prisja të më telefononte siç bënte zakonisht, ndërkohë që i afrohesha shtëpisë së saj. Dhe.. pas pak u dëgjua zilja. Në të tretën tingëllimë hapa telefonin.
Alo u dëgjua zëri i saj melodioz, që përkundej në ajrin e hapësirës si një gjethe vjeshte.
Shpirt, mirë je? Thashë dhe lash një pauza në mes, si një zbrazëti që rrekej ta mbushte fryma jonë.
Mirë jam, mirë, por ndihem vetëm. Kam nevojë për ty. Më ka lodhur vetmia. Të lutem. Kam nevojë për ty, duhet të jesh me mua këtu. Eja, të rrimë bashkë. Eja të mbështillemi në përqafime e të ndizemi në puthje.
Fjalët e saj sa vinin e më ndiznin siç bën fryma mbi dy urë zjarri që e skuqin e skuqin dhe e mbulojnë me gjuhë flake.
Shpirt, shqiptova nga ana tjetër e telefonit, dhe në atë pauz të mbushur me padurim dhe zjarr përpiqesha të gjeja fjalë që e paqtojnë trazimin e saj të trandur nga vetmia, por më shumë nga nevoja që ajo po ndjente të ishte me dikë, të ishte pjesë e një kopulimi trupash të ngrohtë dhe të ngarkuar me zjarr.
Të lutem eja, kam shumë nevojë për ty! E përsëriste këtë frazë si një lutje përgjëruese, së cilës e kisha të pamundur t’i rezistoja, ndërkohë po ngjisja shkallët e pallatit.
Të lutem eja kam shumë nevojë për ty, të dua shumë, ti je një premtim që më është bërë dhe dua ta kem për vete, i thoshte këto fjalë me një zë që i dridhej.
Kur isha para portës së banesës së saj, i thash me zërin e alarmuar së më duhej të largohesha se po më kërkonin.
Të lutem eja tek unë, dua të të kem pranë, kam nevojë për ty, zgjatonte e zgjatonte zëri i saj si duart e një jehone të mbushur me dritë e me zjarr.
Shpirt, më fal! Dhe mbylla telefonin
Pas pak çastesh, ndërsa qëndroja para derës së shtëpisë së sa dhe dëgjoja zemrën që më rrihte me tërbim. Mora frymë thelli disa herë. Nuk ngopesha me frymë. Më bëkej se zemra do të çante kraharorin dhe do të godiste me forcë derën pas së cilës qëndronte një kraharor ku ajo donte të prehej.
Nuk e di se sa zgjati ajo pauz. Një jetë ndoshta?! Nuk e di. Por me duar që më dridheshin shtypa butonin e ziles. Një, dy, tre herë, ndërsa zemra ime shfletonte hapësirat e universit.
Një moment! U dëgjua zëri i saj. Dhe fap dera u hap dhe u gjendëm përballë njëri-tjetrit. Asnjë fjalë, asnjë fjalë veç vështrimet tona që përplaseshin me një furi galaktike mbi njëri-tjetrin si dy trupa qiellor që kishin mijëra vite që sorollateshin në kërkim të një përplasjeje.
Vështrimi i syve të saj depërtoj si një përrua zjarri brenda meje. Po digjesha i tëria. Më dukej se isha në një prej atyre stivave të druve të ndezur, ku inkuizicioni ekzekutonte heretikët me vdekje së gjalli në flakë.
Vështrimet tona qëndruan ashtu të nderuar mbi këtë kohë të ngrirë, në këtë cak të pikëtakimit të botëve, ku dy grimca, dy trupa, dy energji, dy shpërthime, gatiteshin të përplaseshin. Po e shikoja me një ngulm që nuk kisha shikuar dikend tjetër më parë. Sytë e mi ishin ngulur thellë brenda syve të saj, kishin depërtuar thellë, duke arritur të trazonin vërshimet e qeta të lumenjve që rrugëtonin drejt detit. Ajo nisi të skuqej si e zënë në faj. Buzët gjysmë të hapura digjeshin pa mundur të shqiptojnë një fjalë të vetme. Nisi të lëkundej si një pemë që stuhia i vërsulet me tërbim. U mbështet në anë, sikur donte të mbahej për të mos rënë. Unë gjithashtu vështroja si i hutuar pa mundur të bëj asgjë për të mundësuar që koha që kishte ngrirë në këto çast të vazhdonte të ecte. Shiheshim pa mundur t’i themi asgjë njëri-tjetrit. Shiheshim si të hutuar. Dukej se asgjë të panjohur nuk kishte tek ne edhe pse ishte hera e parë që takoheshim pas komunikimeve të vazhdueshme dhe dërgimeve të fotove në internet.
Më në fund ishte ajo që e theu akullin. Buzët e saj të eshkura, me shumë vështirësi arritën të shqiptonin: Ti! Nuk më besohet!
Po! Pohova unë ashtu flakë për flakë i ndezur zjarr në fytyrë e në trup. Qëndruam edhe nuk e di se sa momente kështu të ngrirë. U zhvendosa pak majtas duke bërë një hap përpara dhe mbylla derën.
Tashmë ishim unë dhe ajo. Ju afrova. Ajo nuk po lëviz. Qëndronte ashtu si një pikturë mbi një korrnizë që ishte gati të tharmohej në mijëra shkëndija. Zgjata dorën duke kapur të sajën. Një drithërimë si një goditje elektrike na përshkoi të dyve. E kapa dhe u tërhoqa pran vetes. Ajo u shkreh në gjoksin tim, duke më shtrënguar me duart e saj që më rrethuan mesin. Nisa ta puth në kokë, duke i pëshpëritur fjalë të ngrohta. E puthja në kokë papushim, duke thithur aromën dehëse të luleve që kundërmonte.
Pas pak çastesh hoqi rrethimin që më kishte bërë dhe me sytë e mbushur më lot, arriti të shqiptonte: – Nuk më besohet! Ishte momenti që… me duart që më dridheshin i pleksa gishtërinjtë e mi të gjatë në flokët e saj dhe e preka me buzë lehtë në buzë. Mu duk se diçka kërciti lehtë si një gjethe e tharë vjeshte. I shkëputëm buzët duke u parë në sy. U pulitëm sërish ato copëza të prushta mishin që nisën të thitheshin e të putheshin. Nuk mund ta përshkruaj. Buzët e saj të hapura prisnin të miat që puliteshin ëmbël dhe rrokulliseshin zjarmueshëm. Gjuhët tona si gjuhë flakë hynë në gojët tona duke gjarpëruar me zjarr. Putheshim e rrokulliseshim nëpër muret e atij korridori.
Nuk dinim se çfarë bënim. Po putheshim pafund. Nuk kishte të ndalur kjo pulitje buzësh në puthje, sikur ne duhet të përmbushnin një ëndërr legjendare dashnorësh. Koha nuk matet në këtë përplasje ëmbëltie. Nuk mbaj mend se si, por arrij të ndjej se një gjë e butë dhe e nxehtë kishte arritur të depërtonte veshjen time dhe të kapte mashkullorin tim. Ishte një prekje si me ujë të ngjehtë që ledhatonte mashkullorin time, i cili tendosej e tendosej gati të shpërthente. Ndërkohë që gjuhët tona gjarpëronin në gojët e mbushur plot zjarr, ajo kaloi dorën te testikujt. Një prekje e butë, delikate dhe e padurueshme.
Kishim përfunduar në shtrat. Nuk e morëm vesh se si por brenda një pauze mbushur me frymë e ajër të ngopur në zjarr të dy ishim të zhveshur. Ajo u shkreh mbi shtrat si një lule që prehet gjithë delikatesë mbi një suprinë mëndafshi. Ishte i gjithë ai epshi dhe dëshirimi derdhur dhe unë që e kundroja si një eksplorator thesarin që më në fund ka arritur të gjej.
Jam e gjitha e jotja tha dhe duar e saj ishin shkrehur mbi mbulesë. U ula ngadalë dhe nisa ta puthë sërish në buzë, sërish dhe sërish në buzët që digjeshin dhe në ofshamat që nisën të dilnin prej thellë saj. E putha në ballë, në faqe, në gushë e në qafë. Ndalova te veshët e saj me puthja dhe i pëshpëritje fjalësh dhe hukamësh. Ajo po shtrihej e tkurrej, flakëronte e shkrihej si një qiri në një natë kremte.
Zbrita pa ndaluar së puthuri te gjoksi i saj i kërcyer. Lëpija e puthja papushim ato dy sfera që kulmonim me dy thithka kafe si dy copa çokollate. Nisa tia kap me dhëmbë thithkat e ngritura e t’ia lëmoj me majën e gjuhës si në një lojë tërbimi. Ajo nxirrte një lloj rënkimi të lehtë që shpërndahej si një melodi në dhomë, ndërkohë kishte pleksur gjishtërinjtë në flokët e mi dhe shtriqej e shtriqej mbi krevat. I putha e lëpiva gjoksin duke zbritur poshtë te barku. I futa gjuhën në kraterin e vogël të asaj bardhësie që kishte marrë flakë. Ajo shtrëngonte e shtrëngonte me ritmin e ofshamave flokët dhe kokën time. U ula ende, duke e matur me puthje deri te trëndafili i saj i kuqëluar. Ia putha lehtë duke i kaluar gjuhën drojshëm mbi petale dhe përnjiherësh lulja e saj u hap dhe i doli në pah një trëndafil i bukur, i kuq dhe një klitor që kishte nisur të ngrihej si një kreshtë e vogël prej zjarri, gjaku, nervash dhe mishi.
Loja e zjarrit sapo kishte nisur. Ajo sa vinte dhe e rriste ofshamat, të cilët nisën të bëheshin rënkime që i dilnin nga thellë kurmit të saj. Një padurim i mbarsur me dëshirë që e thërriste nga thellë, stoliste me një kolorit të kuq gjithë këtë panoramë.
Gjuha ime kishte një etje epike që donte të shuante. Zgjatonte e vibronte gjuha në buzët e këtij krateri që fërgëllente. Lëpija buzët e vaginës ngadalë e me nxitim dhe më pas me majën e gjuhës e lëmoja si për ta paqtur atë flakërim. Ajo vijonte të rënkonte e të shtrëngonte kokën time duke e sjellë gjithnjë e më pranë vetes në një dëshirë të parezistuershme për të më gllabëruar.
Gjuha ime vetëm sa tërbohej ende në këtë lëmim delikat të një prushje që përpushej e kërcente, drithëronte e tkurrej. Dëshira ime as që kishte të ngopur së leputu buzët e asaj vagjine, së thithuri kreshtën e atij klitori që rritej e rritej. E ajo sa herë e thithja atë buton të kuqëluar, ajo kërcente pupth me një ofshamë që përplasej mureve të dhomës dhe heshtje e derdhej brenda meje si një cytje për tërbim. Unë nuk kisha të ngopur së lëpiri e së thithuri klitorin, por loja nisi të bëhej gjithnjë e më e padurueshme. Ajo po rënkonte dhe përgjërohej, Të lutem! Të lutem! O Zot! Çfarë unë nuk doja t’ia dija po vazhdoja ta lëpija pidhin dhe ta puthja rrëzët e kofshëve, atë butëqsei dhe ëmbëlsi që më tërbonte dhe nuk kisha të ngopur.
Nuk e di se sa zgjati por nën këtë atmosferë zjarri ngrita kokën dhe i putha barkun, gjoksin, buzët ndërkohë po tentoja ta çoja këtë magji në një fazë tjetër në atë të penetrimit. Kari nuk e di se si nuk po shpërthente. Ishte zgjeruar e zgjatur, skuqur e tërbuar. Damarit i ishin fryrë, koka kishte marrë një ngjyrë të kuqe të errët. Ajo hapi këmbët ndërkohë koka e mashkullorit u drejtua nga vagina e lëngëzuar. I preka lehtë buzët e skuqur me kokën e zjarrur dhe nisa ta fërkoj në veshulet që hapeshin duke ftuar të kridhej brenda. Ajo vozhdonte përgjërueshëm Të lutem! Të lutem! O Zot! Pa ditur se për çfarë po lutej, nisa ta fus ngadalë mashkullorin brenda asaj vagine që digjte flakë. Kur kari ende nuk kishte bërë gjusmën e udhës së magjishme, dora e saj që dridhej mu përplas lehtë në bark si për të ndaluar penetrimin e mëtejshëm.
Të lutem! Të lutem! Nxirre jashtë! Nuk e duroj. Është shumë i nxehtë! Të lutem! Të lutem! Nxirre së po vdes! I thoshte këto fjalë dhe rënkonte gjithnjë e më fort. Unë e tërhoqa ngadalë mashkullorin, duke e futur dhe nxjerrë ngadalë në pjesën filluese të vaginës. Ngadalë, ngadalë, fut dhe nxire, kari kishte hyrë tashmë i gjithë brenda saj. Ajo po shtrëngonte gjoksin lehtë me gishtat e hollë dhe rënkonte gjithnjë e më shumë, ndërkohë që unë e fusja e nxirrja gjithnjë e më shpejt organin m mashkullor brenda saj. Rënkimet sa bëheshin edhe më të forta, ndërkohë që penetrimi bëhej gjithnjë e më i shpejt, e më i thellë, derisa trupi im nisi të përplasej me të sajin dhe kurmet tana po lejonin njëri-tjetrin të merrnin zjarr.
Në një përpjekje për ta bërë këtë akt më të larmishëm e lemerisshim e nxora mashkullorin dhe u ula sërish duke e lëpirë pidhin, më shpejt e më thëllë, me me ngulm, ndërsa klitori ishte tashmë një kokë e ngritur duke fillëruar këtë spektakël zjarri. Ajo lutej e përgjërohej gjithnjë e më epshëm, gjithnjë e më padurueshëm. E unë eksitohesha e tërbohesha.
Të lutem! Të lutem! Të lutem! Të lutem! Thoshte pa pushim, ndërsa unë i’a penetrova edhe një herë karin breda atij pidhi të lëngëzuar e zjarrmëruar. Penetroja e nxirrja ngadalë dhe shpejt, sipas dëshirimit të saj që matej me oshamët. Duke e kapur në dy anët e vitheve nisa ta kthej pas. Ajo u bind e u drodh. U ngrit mbi gjunjë ndërsa përpara një kari që nuk kishte të ngopur u shpërfaq një panoramë ndjellëse. Fithet e saj të rrimbullakëta skajoheshin lëmuar në shalët që ngjanin dy urëve prej zjarri. E shtrëngova me duart që zienin nga padurimi, ndërkohë që me kokën e pensit po kërkoja pidhin e saj në këtë pozicion kalërimi. E përplasa disa herë karin mbi vaginë, në një nevojë për ta zgjuar ende mashkullorin në këtë lojë, për ta teptisur në një ethe të shtuar padurimi. Ai u tërbua edhe më keq dhe nuk ju durua dhe vërshoi brenda atij femërori që digjej. Kur isha zhytur i tëri brenda saj, e kapa me dy duart nga supet dhe nisa ta pompoj ngadalë, ngadalë. Kari futej e dilte, futej dhe dilte sërish, futej e futej gjithnjë e më shpejt, gjithnjë e më thellë. Ajo kishte kredhur mbi mbulesë duke rënkuar, ndërsa unë nuk ndalojë së vërsuluri me tërbim përpara duke u përplasur e bythët që kërcenin e syteshin. Situata sa vinte dhe bëhej në një nxehtësi të padurueshme. Ajo rënkonte dhe përgjërohej, Të lutem! Të lutem! O Zot!
E nxora mashkullorin dhe nisa duke e fërkuar në atë pozicion me dorën që rrëshqiste në buzët e vaginës që digjej. Po e fërkoja gjithnjë e më shumë, dhe ajo rënkonte gjithnjë e më me zë të lartë. Pas kësaj loje me zjarrin i futa tre gishta në vaginë, ngadalë dhe thellë. Ndërkohë që gishtat ia zhysja thellë me gishtin e madh i fërkoja klitorin në një lojë të stimulimit dhe balancimit të zgjimit të zjarrit.
O Zot, ajo po dridhej, po rënkonte e po qante. Nuk e mundova më gjatë. Ia fërkova sërish pidhin dhe i futa karin sërish brenda me një tërbim të papërmbajtur, ajo rënkonte dhe thërriste Të lutem! Të lutem! O Zot!
Zgjati, nuk e di sa zgjati. E ktheva përpara dhe një herë dhe nisa ta puth, në buzë, në buzë, pastaj në gjoksin që kishte kërcyer ende, ndërsa e fërkoja me gishta buzët e vaginës dhe gishtat ia zhysja brenda pidhit. I ngrita duke i hapur ende këmbët dhe duke shpërfaqur një vaginë që i ngjante një trëndafili të kuq që kuqëlonte në buqetat e kremtimeve.
Duhej t’i jepja gjithë solemnitetin ndjesor kësaj një finale. E drejtova karin nga vagina e zhyta brenda saj dhe u shkreha sipër duke vërshuar gjithnjë e më shpejt brenda dhe duke e puthuar, shpejt dhe padurueshëm. Ajo rënkonte dhe qante, unë rënkoja gjithashtu deri sa erdhi momente. Nga gjithë qenia ime një llavë e nxehtë vërshoi me tërbim ndërkohë që i vazhdoja fute dhe nxirre karin, gjithnjë e më shpejt, gjithnjë e më thellë. Unë u dorëzova, lëngu im spermor si një zjarr u derdh brenda saj ajo i drodh, u tkurr dhe bërtiti O Zot!
Vazhdova edhe disa momente te penetroja ndërsa trupat tanë kridheshin në një kopulim njëri me tjetrin, deri pak momente më pas, kur të dy u shkrehëm në harrim duke mbetur të ngërthyer njëri me tjetrin. Nuk folëm asnjë fjalë. Vetëm ofshamat tona dhe gjokset që ngriheshin me tërbim dëgjoheshim.
O Zot! E tha këtë lutje dhe duke më puthuar më tha ashtu solemnisht. Tani e pas do të jesh vetëm i imi!
Qëndruam ashtu nuk e di se sa gjatë duke parë njëri-tjetrin e duke u puthuar. Pa folur, vetëm duke u parë e duke u puthur. Qielli e kishte dëgjuar trokitjen tonë dhe porta e Parajsës sapo u hap.
