Piktori Jan Brueghel – Plaku, djali i alegorikut të madh flamant dhe bashkëpunëtor i Peter Paul Rubens

Piktura e tij është masovike, në të, më shumë se në asnjë bashkëkohës ose krijues të mëvonshmë nuk ka kaq shumë elemente dhe një prani kaq të madhe komponentësh shprehës të së tërës. Ai është djali i alegorikut të madh flamant, gjithashtu i bujarshëm si i ati për atë që përfaqëson artin flamant dhe gjithë shekullin 17. Përngjasimi me mjeshtrit dhe shkollën është ajo korrektësi shprehëse estetike me një traditë, me atë tendencë artistike që dallon prej të tjerave, duke mos lejuar që ajo të jetë e imitueshme dhe e përftuar në rrethana dhe përkime kohore, gjeografike dhe shpirtërore. Ai është një mjeshtër dhe si i tillë ka mundur të përcjellë artit flamant dhe pikturës holandeze gjithë atë famë dhe unitet krijues. Bota e artit dhe vetë historia e pikturës e mbajnë atë të veçuar prej të tjerëve, siç dallojnë dhe e promovojnë si një vlerë, mbi të cilët u kriju dhe arriti kulmimin e vet artistik një traditë, një përvojë, një shkollë, një cak artmëtues.

Jan Brueghel – Plaku u lind më 1568 dhe ndërroi jetë më 13 janar 1625. Ishte një piktor flamand, i konsideruar si një ndër më të rëndësishmit. Ai ishte djali i piktorit të shquar të Rilindjes Flamane, Pieter Brueghel -Plaku. Një mik i ngushtë dhe bashkëpunëtor në shumë vepra me Peter Paul Rubens. Të dy artistët ishin piktorët kryesorë flamanë, në tre dekadat e para të shekullit të 17-të. Ai është gjithashtu babai i Jan Brueghel i Riu.

Brueghel ka punuar në shumë zhanre duke përfshirë piktura të historisë, lule që janë ende të gjalla, skena alegorike dhe mitologjike, peizazhe të ndryshme, fragmente nga gjuetia, skena fshati, skena betejasg dhe skena të zjarrit dhe nëntokës. Ai ishte një novator i rëndësishëm që shpiku lloje të reja pikturash siç janë pikturat e garlandeve të luleve, peizazhet e parajsës dhe pikturat e galerisë në tremujorin e parë të shekullit të 17-të. Ai më tej krijoi piktura zhanresh që ishin imitime, pastikime dhe ripunime të veprave të babait të tij, në veçanti skenat e zhanrit të babait dhe peizazhet me fshatarë. Brueghel përfaqësonte llojin e doktrinës së pikturës, duke zënë vend si piktor erudit, veprat e të cilit informohen nga motive fetare dhe aspirata të Kundërreformimit Katolik si dhe revolucioni shkencor me interesin e tij për përshkrimin dhe klasifikimin e saktë. Ai ishte piktor i gjykatës së Archduke dhe Dukeshës Albrecht dhe Isabella, guvernatorët e Hollandës Jugore.

Artisti u njoh me nofkën “Velvet” Brueghel, “Lule” Brueghel, dhe “Paradise” Brueghel. I pari pseudonim besohet se i është dhënë për shkak të zotërimit të tij në bërjen e pëlhurave. Nofka e dytë është një referencë për specializimin e tij në pikturimin e luleve, e treta, është ajo që ende zgjaton për shpikjen e tij të zhanrit të peizazhit të parajsës. Vëllai i tij Pieter Brueghel i Riu u tradhtua me nofkën “de helse Brueghel” ose “Hell Brueghel” sepse besohej se ai ishte autor i një numri pikturash me përshkrime fantastike të zjarrit dhe imazhe groteske. Këto piktura tani janë rishqyrtuar dhe rezultojnë të jenë vepra të te Jan Brueghel Plakut.