Gjergj Kastrioti ka hyrë në histori si një nga gjeneralët më të mëdhenj të shërbimit, si një strategji për shquar i luftimeve luftuese, për mua një ushtri të vogël mundi të luftonte dhe të drejtoni për të punuarronte taborret e ushtrisë osmane, më të organizuarat dhe më modernet e shërbimit vet. Me Kuvendin e Lezhës më Skënderbeu vuri themelet e një shteti arbër të organizuar – si para tij si pas tij princat elektrike nuk mundën të gjeninitojmë e bashkimit
Më 17 janar kujtohet më shumë për vdekjen e Gjergj Kastriotit Skënderbeu (6 maj 1405 – 17 janar 1468), kombëtar heroik i popullit shqiptar, Atletit të Krishtit, arbënorit të të krishterit të flaktë, pra e quajtën Papët e Romës.
Si gjithsej vjet, më datën 17 janar, Populli shqiptar e përkujton Heroin Kombëtar, Gjergj Kastriotin, Skënderbeun, në ditë e kalimit të tij në amshim. Atleti i Krishtit, ashtu si quajti bota e krishterë, ndërroi jetë në Lezhë, më 17 janar 1468, në moshën 63-vjeçare.
Gjergj Kastrioti ka hyrë në histori si një nga gjeneralët më të mëdhenj të shërbimit, si një strategji për shquar i luftimeve luftuese, për mua një ushtri për fëmijë mundi të luftonte dhe të drejtojmë për taborët e ushtrisë osmane, më të organizuarat dhe modernet e tjera Kohe. Kështu, për 25 vjet me radhë, Gjergj Kastrioti e ndaloi Perandorinë Osmane të depërtonte në zemër të Evropës, duke rënë e mbrojtur shqiptarët dhe vendlindjen nga sundimi i huaj.
Gjergj Kastrioti jo vetëm që të ketë mbrojtje dhe të gëzojë popullin e vendlindjen, po me luftën e tij e pinguin, të ndalojë edhe ekspansionin osman drejt Evropës, për çka fitoi mirënjohjen e Shteteve Evropiane dhe të Papatit të Romës, që kur qe gjallë dhe më shumë pas vdekjes.
Këtë e kërkojnë më mirë se unë, me Kuvendin e Lezhës, Gjergj Kastrioti vuri edhe themelimin e një tjetri Arbër të organizuar – si para tij, si pas plotësimit të princat tuaj nuk mundën të gjenin kompanitë e bashkimit.
Pra, në qiellin shqiptar emri i Gjergj Kastriotit ka një yll polar për të gjithë brezat pasardhës, burim frymëzimi për rilindasit, shembulli i ndritur për personazhet në betejat e ndryshimeve, për këto mundësi popullore lirinë, dinjencë, bashkimin, vlerat dhe për të dhënë më shumë mundësi për të siguruarfilltë.
Në figurën e pavdekshme të Gjergj Kastriotit, Skënderbeut, populli shqiptar kurdo gjithmonë ka shembullin dhe simbolin e bashkimit, të vëllazërimit, të lirisë, atdhedashurisë, harmonisë e demokracisë . Kështu u shpreh, mesaktash, imzot Rrok Mirdita, kryeipeshkëv i ndjerë i Tiranë-Durrësit, në një intervistë, realizuar më 17 janar 2007, për redaksinë shqipe të Radio Vatikanit.
Ne vijim, Skënderbegu sipas At Gjergj Fishtës, nga Fjalimi tij në Konferencën e Paqes (1919)
… “Pushtime të hueja mund të përshkue mbi kombëtarët, por të kërkojë kalue pa lanë kurrues gjurme, si thotët rr rrjetës mbi shpinë të rosës “.
Për lirinë e vet, zotni, shqiptari ban fli shpinë, tokën dhe mjerisht, edhe besimin. Fakti veçon si shqiptari në mes të sa më tërheqës dhe te papritunave Politika për një nji të mundur që të zgjasë shekujsh, ka mbrrijtë me e ruejt, doket dhe karakterin e vet kombëtar – dhe këtë jo vetëm në Shqipni, por edhe kufijve të sajë – kjo difton çiltas se ai asht dhe don të mbesë shqiptarët. E gjithë kjo ndodhë kështu që ndërgjegja jep ka lëshue rrajë të thella në shpirt të plotësojë. Por ma mirë se kurrkund njeti, dashunia e popullatës shqiptarët për liri dhe pamvarësi më shumë, jepni faqet e historisë, për të mundur mundemi me thanë se asht e endun vetëm paragjykime për liri e pavarësi. Unë këtu, për mos me e vu fort në provë durimin e Zotnisë suej, po ju lejoni vetëm të keni mundësi, kur të ndërhyni me siguri,
Bota mbarë mbështetjellej në zi. Të flegrueme droje, shuejtën zanin mbretnitë e Europës. Kur qe, mbi kep të Krujës titanike, po del nji hije burri, vetullat ngërthye si dy hulli rrufeje, me dy sy zjarmi e nji mjekër të hollë, e ajo shtëllungë kjo nofullës i derdhej, si ajo mjegulla rreth nji shkambi të thepisun. Mbi krye flakë i shkëlqen përkrenarja me brena qi, tmerrshëm kah i vezullon nën rreze të diellit, kometë zharitëse dánë ndër sytë e anmikut. Ai asht fatosi i ndimun, i madhi Gjergj Kastrioti, Skënderbeu . Me flamurin kuq e zi shpalosun kërkon, kufiz rrëmoreve të maleve të thepisuna, si stuhi lindi që zdrypë paragjykime kulmi të rrëmbyeshëm, u prin shqyptarët, qi vërsulen vetëtimthi mbi formacionet e turqve, të tretë, paragrafi tuj ua pa hovin, se kulshedra me dragoj po u frëngji.
Por mundet ndokush me më thanë se Skënderbeu luftëtar i ka ba për ofertë fetare, dhe jo i shtymë parak nji ndërgjegje të ndryshme, pra për mua i zotëri lirisë dhe pamvarësisë së vendit të vet.
Të vertetën ta kallëxon çka ndodhi mbas tij. Mos kujtoni se me dekë të Skënderbeut u shue zyrtarë e lirisë dhe pamvarësisë në shpirtin e shqiptarëve. Historia e Turkisë ka shenjue jo ma pak se 54 kryengritje për të zgjatur zgjatjen e katër shekujve kombi shqiptarët e bani qeverisja otomane ose për mua pshtue paragjykimi Zgjedhja e sajë, ose për mua e ngushtue se mos t’ia mohonte të gjithë e tija .
Shkëputur nga Fjalimi i At Gjergj Fishtës në Konferencën e Paqes. Marrë në internet
Si gjithsej vjet, më datën 17 janar, Populli shqiptar e përkujton Heroin Kombëtar, Gjergj Kastriotin, Skënderbeun, në ditë e kalimit të tij në amshim. Atleti i Krishtit, ashtu si quajti bota e krishterë, ndërroi jetë në Lezhë, më 17 janar 1468, në moshën 63-vjeçare.
Gjergj Kastrioti ka hyrë në histori si një nga gjeneralët më të mëdhenj të shërbimit, si një strategji për shquar i luftimeve luftuese, për mua një ushtri për fëmijë mundi të luftonte dhe të drejtojmë për taborët e ushtrisë osmane, më të organizuarat dhe modernet e tjera Kohe. Kështu, për 25 vjet me radhë, Gjergj Kastrioti e ndaloi Perandorinë Osmane të depërtonte në zemër të Evropës, duke rënë e mbrojtur shqiptarët dhe vendlindjen nga sundimi i huaj.
Gjergj Kastrioti jo vetëm që të ketë mbrojtje dhe të gëzojë popullin e vendlindjen, po me luftën e tij e pinguin, të ndalojë edhe ekspansionin osman drejt Evropës, për çka fitoi mirënjohjen e Shteteve Evropiane dhe të Papatit të Romës, që kur qe gjallë dhe më shumë pas vdekjes.
Këtë e kërkojnë më mirë se unë, me Kuvendin e Lezhës, Gjergj Kastrioti vuri edhe themelimin e një tjetri Arbër të organizuar – si para tij, si pas plotësimit të princat tuaj nuk mundën të gjenin kompanitë e bashkimit.
Pra, në qiellin shqiptar emri i Gjergj Kastriotit ka një yll polar për të gjithë brezat pasardhës, burim frymëzimi për rilindasit, shembulli i ndritur për personazhet në betejat e ndryshimeve, për këto mundësi popullore lirinë, dinjencë, bashkimin, vlerat dhe për të dhënë më shumë mundësi për të siguruarfilltë.
Në figurën e pavdekshme të Gjergj Kastriotit, Skënderbeut, populli shqiptar kurdo gjithmonë ka shembullin dhe simbolin e bashkimit, të vëllazërimit, të lirisë, atdhedashurisë, harmonisë e demokracisë . Kështu u shpreh, mesaktash, imzot Rrok Mirdita, kryeipeshkëv i ndjerë i Tiranë-Durrësit, në një intervistë, realizuar më 17 janar 2007, për redaksinë shqipe të Radio Vatikanit.
Ne vijim, Skënderbegu sipas At Gjergj Fishtës, nga Fjalimi tij në Konferencën e Paqes (1919)
… “Pushtime të hueja mund të përshkue mbi kombëtarët, por të kërkojë kalue pa lanë kurrues gjurme, si thotët rr rrjetës mbi shpinë të rosës “.
Për lirinë e vet, zotni, shqiptari ban fli shpinë, tokën dhe mjerisht, edhe besimin. Fakti veçon si shqiptari në mes të sa më tërheqës dhe te papritunave Politika për një nji të mundur që të zgjasë shekujsh, ka mbrrijtë me e ruejt, doket dhe karakterin e vet kombëtar – dhe këtë jo vetëm në Shqipni, por edhe kufijve të sajë – kjo difton çiltas se ai asht dhe don të mbesë shqiptarët. E gjithë kjo ndodhë kështu që ndërgjegja jep ka lëshue rrajë të thella në shpirt të plotësojë. Por ma mirë se kurrkund njeti, dashunia e popullatës shqiptarët për liri dhe pamvarësi më shumë, jepni faqet e historisë, për të mundur mundemi me thanë se asht e endun vetëm paragjykime për liri e pavarësi. Unë këtu, për mos me e vu fort në provë durimin e Zotnisë suej, po ju lejoni vetëm të keni mundësi, kur të ndërhyni me siguri,
Bota mbarë mbështetjellej në zi. Të flegrueme droje, shuejtën zanin mbretnitë e Europës. Kur qe, mbi kep të Krujës titanike, po del nji hije burri, vetullat ngërthye si dy hulli rrufeje, me dy sy zjarmi e nji mjekër të hollë, e ajo shtëllungë kjo nofullës i derdhej, si ajo mjegulla rreth nji shkambi të thepisun. Mbi krye flakë i shkëlqen përkrenarja me brena qi, tmerrshëm kah i vezullon nën rreze të diellit, kometë zharitëse dánë ndër sytë e anmikut. Ai asht fatosi i ndimun, i madhi Gjergj Kastrioti, Skënderbeu . Me flamurin kuq e zi shpalosun kërkon, kufiz rrëmoreve të maleve të thepisuna, si stuhi lindi që zdrypë paragjykime kulmi të rrëmbyeshëm, u prin shqyptarët, qi vërsulen vetëtimthi mbi formacionet e turqve, të tretë, paragrafi tuj ua pa hovin, se kulshedra me dragoj po u frëngji.
Por mundet ndokush me më thanë se Skënderbeu luftëtar i ka ba për ofertë fetare, dhe jo i shtymë parak nji ndërgjegje të ndryshme, pra për mua i zotëri lirisë dhe pamvarësisë së vendit të vet.
Të vertetën ta kallëxon çka ndodhi mbas tij. Mos kujtoni se me dekë të Skënderbeut u shue zyrtarë e lirisë dhe pamvarësisë në shpirtin e shqiptarëve. Historia e Turkisë ka shenjue jo ma pak se 54 kryengritje për të zgjatur zgjatjen e katër shekujve kombi shqiptarët e bani qeverisja otomane ose për mua pshtue paragjykimi Zgjedhja e sajë, ose për mua e ngushtue se mos t’ia mohonte të gjithë e tija .
Shkëputur nga Fjalimi i At Gjergj Fishtës në Konferencën e Paqes. Marrë në internet
