Me siguri sarhoshi italian, arroganti dhe modeli i politikanit të pacipë, Silvio Berluskoni, kur hodhi batutën e tij të pashijë mbi Brigitte Macron si një nënë e mirë e presidentit të sotëm të Francës – kur në fakt është gruaja e tij, edhe pse njëzet e katër vjet më e madhe – nuk e ka lexuar Doris Lessing dhe as ka dëgjuar për të. Kush tha se një grua gjashtëdhjetëepesëvjeçare nuk e vlen të quhet e dashura e një djaloshi të ri.
Doris Lessing e jep recetën me këtë libër, duke na e sjellë të lexueshme të gjithë atë vlesë qe ndodh në shpirtin e një gruaje të tillë. Nobelistja angleze e vitit 2007 është një nga zërat femërorë më të fuqishëm të të gjitha kohërave, gruaja e betejave të mëdha të gjinisë së saj, modeli i milona grave e burrave në të gjithë botën dhe shkrimtarja e të vërtetave të mëdha të kësaj bote plot me njolla të errëta nëpër parakalimin e saj civilizues.
Më herët lexuesi e ka takuar këtë shkrimtare me librin “Fëmija i pestë”, një analizë e jashtëzakonshme mbi diktaturën dhe trendin populist që ka pushtuar botën sot. Një largëpamëse dhe ndjesi profetike ajo solli në letërsinë botërore personazhin Ben, njëlloj siç mund të kishte thënë “Le Pen” (dhe të ngjashmit e saj) që zgjon ndeshmërinë e turmave me ndjesitë e tij populiste.
“Fëmija i pestë” dhe dy leximet e tij, një herë si histori e rëndomtë familjare dhe tjetër herë si traktat mbi diktaturat dhe rikthimet e frikshme të tyre, e bën këtë libër një nga ikonat e letërsisë botërore. Ndaj është ngjarje çdo libër i saj në shqip. Sapo ka dalë në treg romani “Sërish dashuri”, nën përkthimin e Greta Përgjegji. Po cila është historia e këtij romani?
Sara Durham, një shkrimtare gjashtëdhjetëepesëvjeçare që jeton në Londër, tashmë prej vitesh një grua e ve dhe nënë fëmijësh të rritur, është duke përgatitur me ekipin e saj të teatrit një drame të re, të bazuar në ditarët dhe jetën e Xhuli Varion – një artisteje franzeze e fillimit të shekullit, e cila ka jetuar në Martinike, muzika, pikturat dhe jeta e së cilës, kanë mahnitur shumë njerëz.
Por ajo ka qenë një grua e pafat në dashuri, ndaj pasioni dhe pafatësia e saj do të hedhë pahun e vet edhe mbi këtë grup të joshur nga historia e saj dekada më pas. E rrëmbyer nga magjia e dramës që po shkruan dhe që po vihet në skenë në Angli dhe Francë, Sara e gjen një ditë veten ‘të helmuar’ nga dashuria ndaj Billit, një aktori të ri njëzetetetëvjeçar, dhe më vonë ndaj regjisorit të shfaqjes, Henrit, ndjesi që ndikojnë shumë në jetën e saj dhe gjithë atmosferën e dramës. E gjendur në mesin e këtij shkulmi të beftë, ajo nuk arrin të kuptojë siç duhet në është kjo dashuri apo një valë e prushtë që i përngjan asaj.
A mos i vjen kjo ndjesi nga nevoja e rikthimit të atyre emocioneve të tretura dikur bashkë me rininë? A ka njeriu moshë për t’u dashuruar sërish, a mundet Sara Durham të na hapet dhe të na tregojë se ç’ndodh me zemrën dhe kohën e dashurisë?
Ky libër është një rrëfim mbi ankthin dhe trandjen që të dhuron emocioni, mbi betejën për të ruajtur pastërtinë klinike të ndjenjës në çfarëdo moshe që të jesh dhe një anatomi mbi dashurinë dhe forcën e rikthimit të saj në çaste të mbrame, duke të ridimensionuar edhe njëherë kujtimet, të shkuarën, të përditshmen, moshën, pamjen, shpirtin, profesionin, thelbin e kuptimit të karmës tënde dhe raportet me të tjerët rreth teje.
A.B
20 maj 2017 (gazeta-Shqip.com)
