Sipas një studimi të ri, aborigjenët australianë janë civilizimi më i vjetër i vazhdueshëm në fytyrë të dheut. Trashëgimia e tyre është e vjetër rreth 50,000 vjet, gjë që paraqet vetëm edhe një arsye tjetër, pse duhet t'i rishkruajmë tekstet e historisë. Kërkuesit shkencorë arritën deri te ky konkludim pas një analize të gjerë të ADN-së. Studimi shkencor, i cili u botua në revistën "Nature" dhe u udhëhoq nga profesori Eske Willerslev nga Universiteti i Kembrixhit, mohon se egjiptianët, sumerët, apo të tjerët të jenë civilizimi më i vjetër i njohur, duke thënë se ky titull u takon aborigjenëve australianë.
Aborigjenët e Australisë janë qytetërimi më i vjetër në botë
Studimet e ADN-së hedhin dritë mbi një fakt që i jep siguri shkencore gjenealogjisë së homo spaiensit. Duke pranuar se paraardhësit tanë të parë kanë origjinuar nga Afrika dhe se para tyre Neandertali dhe njeriu Denisovian kishin nisur eksplorimin e botës, të parët homo spaines që e bënë këtë janë ata që sot i quajmë si Aborigjenët e Australisë. Të cilët kanë besuar gjithnjë se janë shoqëria më e vjetër në botë që vijon ekzistencën, çka tani ua konfirmon edhe shkenca.
Është besuar se njerëzit nisën të ndahen në grupe të ndryshme genetike 200 mijë vjet më parë, pra shumë më parë sesa të niste eksplorimi i kontinenteve. Nga analiza e ADN-së e 787 personave nga 270 kultur moderne, u arrit të gjurmohej diferencimi genetik që shkon nga 51 mijë – 72 mijë vjet më parë. Kjo është edhe koha kur grupi i parë i homo sapiensëve u shkëput nga Afrika. Grupi i parë që e bëri këtë gjë janë parardhës të indigjenëve të Australisë, ndërkohë që paraardhësit e europianëve dhe aziatikëve u diferencuan 42 mijë vjet më parë. Një tjetër çështje që ka dalë në sipërfaqe nga studimi është se paraardhësit e aborigjenëve të Australisë janë kryqëzuar me një specie tjetër gjatë rrugëtimit të tyre, njësoj si parardhësit e europianëve dhe aziatikëve u kryqëzuan me Neandertalët. Një specie që mbetet e panjohur. Shkencëtarët thonë se paraardhësit e aborigjenëve ishin njerëzit e parë që kaluan oqeanin.
Australia, një prej vendeve më të lashtë të planetit. Një vend sa misterioz, aq edhe i pasur me burime. Një kontinent që, në periudha të caktuara të vitit bëhet i frikshëm dhe aspak mikpritës. Këtu, në këtë tokë të pamatë, më shumë se 50 mijë vjet më parë, mbërriti ai që konsiderohet edhe sot qytetërimi më i lashtë që ekziston. Burra dhe gra që duket se kanë kapacitete misteriozë të shqisave dhe që në pjesën tjetër të botës janë humbur tashmë. Një popull që rrëfen histori antike të asaj që ata e quajnë "Koha e ëndrrave" apo më saktë, ajo që ishte, ajo që është dhe ajo që gjithmonë do të jetë. Ky popull janë aborigjenët. Kapiteni anglez, James Cook është i pari njeri i bardhë, që ka eksploruar brigjet e Australisë. Në atë kohë, aborigjenët kanë qenë në një numër midis 300 mijë dhe 1 milion individësh. Ata ishin të ndarë në mijëra tribu apo klane, secili prej të cilëve fliste një gjuhë të ndryshme. Numëroheshin më shumë se pesëqind e megjithatë, popullsitë e aborigjenëve ishin të lidhura mes tyre në një ndërthurje territoriale spirituale.
Po prej sa kohësh jetonin në Australi aborigjenët?
Sitet arkeologjikë më antikë datojnë që rreth 40 mijë vite më parë, por ka një debat të ndezur mes arkeologëve në lidhje me epokën kur paraardhësit e aborigjenëve mbërritën në këtë vend. Kur europianët mbërritën në Australi, aborigjenët ishin të shpërndarë në të gjithë kontinentin. Ata flisnin me gjuhë dhe me dialekte të ndryshëm. Mes atyre grupeve që flisnin gjuhë të ndryshme organizoheshin ceremoni që sanksiononin marrëdhëniet mes komuniteteve dhe me Tokën.
Të ndodhur në mesin e shkretëtirës, për mijëra vjet me radhë ata jetonin me produktet e tokës, detit, të gjuetisë dhe të peshkimit. Nuk dihet me saktësi se nga vinin aborigjenët, dikush thotë se, origjina e tyre ishte nga Azia, por për këtë nuk ka siguri.
Sipas zbulimeve gjeografike, këto popullsi kanë jetuar në kontinent për më shumë se 40 mijë vjet. Gjatë kësaj periudhe ata kanë qenë të vetmit banorë të Australisë, me përjashtim të tregtarëve makasanë që vinin nga Indonezia, të cilët vinin herë pas here në zonën veriore të Australisë gjatë shekujve të fundit.
Aborigjenët jetonin me gjueti dhe me bujqësi. Ata kishin një teknologji relativisht të thjeshtë, por të mjaftueshme për të prosperuar dhe për t'u rritur. Popujt aborigjenë të Australisë u kanë mbijetuar me kalimin e shekujve, ndryshimeve të shumtë socialë dhe klimaterikë. Në të gjithë kontinentin australian, prania e tyre tashmë nuk ekziston më, përveçse në një vend të vetëm, në veri të Australisë, ku dendësia e tyre arrin sa një e katërta e popullsisë së bardhë. Është një trashëgimi kulturore në qiell të hapur, e banuar në mënyrë të pandërprerë në popullsitë aborigjene për më shumë se 50 mijë vite. Por është një vend ku përqendrohen edhe interesa të mëdha ekonomikë.
Në fakt, nëntoka është shumë e pasur me uranium. Sipas legjendave, paraardhësit mbërritën këtu, plazmuan sheshet, krijuan bimët, kafshët dhe njerëzit këtu futën gjuhë, ceremoni, lidhje gjaku dhe rregulla jetese, histori të dokumentuara përmes pikturimeve dhe skalitjeve në gurë, që përbëjnë një prej gjurmëve më të lashta të ndërveprimit të njeriut me ambientin. Po nga vinin ata që aborigjenët i quajnë shpirtëra?
Sipas asaj që rrëfejnë legjendat, ekzistojnë qenie që nuk kanë një trup të dukshëm për ne, sepse kanë një frekuencë vibratore të ndryshme nga e jona. Këto qenie, zakonisht quhen shpirtëra. Ekzistojnë shumë, disa prej të cilëve posedojnë fuqi të mëdha, ata mund të shfaqen, të zhduken, të udhëtojnë nën tokë, të përshkojnë malet, të ndryshojnë formë dhe dimension dhe ndonjëherë, të shfaqen si kafshë që flasin me gjuhën e qenieve njerëzore.
Po cilët janë në të vërtetë? Shpirti nuk është diçka e padukshme, nuk është diçka që nuk mund të preket apo shihet. Shpirti është tërësisht fizik, por forma shpirtërore varet nga vëzhguesi, varet nga lidhja e vëzhguesit me objektin.
470 kilometra larg nga Elis Springs, një qytet në qendër të Australisë, ndodhet një prej vendeve më misteriozë të tokës australiane, Uluru, monoliti më i madh në botë. Ai është një gur shumë i lashtë, edhe më i lashtë se vetë kontinenti australian ku e gjejmë, një vend magjik, një gur që thuhet se ka cilësi të veçanta që ndoshta vijnë për shkak të kuarceve që e përbëjnë.
Aty zhvillohen ende ceremoni të ndryshme, ka shpella me pikturime shumë antike. Aborigjenët që jetojnë në ato anë nuk duan që njeriu i bardhë t'i afrohet gurit. Ata e konsiderojnë kohën tonë si një ëndërr që ka lindur dhe është rrënuar, ndërsa vendi ku ndodhet guri konsiderohet një udhëkryq i kohës së ëndrrës. Bob Randell është plakushimë i rëndësishëm i tribusë Jankuni Chara Chara. Prej kohësh është i angazhuar në rekuperimin e kulturave aborigjene si dhe për njohjen e të drejtave civile të popullsive të diskriminuara. Është një prej personaliteteve më autoritarë dhe të respektuar të të gjithë territoreve të veriut. "Chukupa është termi që antropologët kanë lidhur me dreaming – ëndërrimin – koha e ëndrrës", thotë ai. "Për ne aborigjenët është koha e krijimit që përfshin fillimin, të tashmen dhe të ardhmen – të gjitha në një të vetme.
Në kohën kur ndodhi zgjimi nga errësira, në kohën kur u çliruan vibrime të mira dhe kur u gjenerua shumë dritë, shkrepëtimi i dritës u shndërrua në shkreptimë të vetëdijes. Nuk ka ndodhur rastësisht. Të gjithë gjerat gjetën në një farë mënyre rendin e tyre. Dielli dhe Toka ishin në vendin e tyre, por Hëna dhe planetet ishin të shpërndarë. Chukupa i vendosi në rregull, secili në vendin e vet dhe gjërat filluan më pas të funksionojnë sipas idesë që çdo gjë i shërben asaj që do të vijë. Por se si ndodhi kjo, ky është ende një mister". Por gjumët që kanë lënë paraardhësit, janë të dukshme edhe sot, ato janë pjesë e territorit dhe përbëjnë një rrjet vendesh të shenjtë që janë të lidhur me njëri-tjetrin përmes ndjesive. Është një lidhje e natyrës shpirtërore, e cila rigjen pasqyrim me një lidhje me një element natyror, që mund të jetë një pemë, mund të jetë një kafshë apo mund të jetë një ngjarje. Krijuesit e lashtë kompozuan këngë dhe muzikë, që sipas aborigjenëve janë pjesë e tokës dhe për këtë arsye kanë një fuqi të madhe rigjeneruese ndaj saj.
Muzikat përbëjnë rrugët e këngëve, rrjeti kompleks i komunikimit që lidh mes tyre shumë tribu. Disa studiues thonë se janë linja force gjeomagnetike, të cilat një aborigjen është në gjendje t'i perceptojë falë ndjeshmërisë së tij. Disa prej këtyre rrugëve ndiqeshin gjatë migrimeve. Po si arrijnë aborigjenët që të hyjnë në kontakt me paraardhësit krijues të tyre? Janë dy lloje ritualesh. I pari, është ai i INICIIMIT. Zakonisht, këtu rikrijohen episodë të kohës së ëndrrave përmes vallëzimeve, muzikës dhe një varietet formash artistike, mes të cilave pikturimi i trupit. Lloji i dytë i ritualit bëhet për të rritur pjellorinë. Zakonisht zgjidhet një vend i shenjtë, për shembull, një vend ku është ndalur dikur një paraardhës i lashtë. Këtu pjesëmarrësit mund të ripikturojnë gurin, të derdhin gjak apo të kryejnë kërcime. Qëllimi i këtyre ritualeve është rigjallërimi i fuqisë së paraardhësit dhe totemit të tij.
Ellis Springs, ndodhet në qendrën gjeografike të Australisë, në territorin e veriut, pikërisht në të vetmen arterie që lidh bregun lindor me Darvin. Kur mbërrin në Ellis, e kupton menjëherë që nuk është një qytet dosido. Peizazhin e dominon ngjyra e kuqe. Kudo përreth ka shkretëtirë. Ky rajon banohet prej 500 mijë vitesh nga Arendët, mbrojtësit tradicionalë të kësaj toke. Janë të panumërta historitë e krijimit që aborigjenët rrëfejnë prej mijëvjeçarësh. Qendra e Australisë, e njohur gjithashtu si zera e kuqe për shkak të ngjyrës së tokës, është një vend i pasur me shkretëtirë, e cila fsheh në vetvete mistere ende të pazgjidhur, si për shembull format gjeologjike të disa vendeve, si ai që folëm më lart, apo si katachuta. Gjeologjia i konsideron format e çuditshme shkëmbore që mund të gjenden kudo në Tokë si pasoja të veprimtarisë gërryese të agjentëve atmosferikë. Por për aborigjenët, bëhet fjalë për dëshmi të prekshme të kalimit aty të paraardhësve të tyre. Ajo që në përgjithësi përcaktohet dhe quhet strukturë e një territori këtu është kur janë shënuar një herë e përgjithmonë udhëtimet dhe veprimet e krijesave të lashta. 4700 vjet më parë, disa meteorë ranë pikërisht në këtë zonë, duke prodhuar kraterë të ndryshëm. Më i madhi është 180 metra i gjatë dhe me një thellësi 15 metra. Në brendësi të tij është zhvilluar një vegjetacion i ndryshëm nga ai rrethues. Por, sekretet e këtyre vendeve nuk janë vetëm një origjinë natyrore. 20 kilometra më në jug të Alice Springs ndodhet një bazë amerikane me 800 vartës. Ajo quhet Pine Gap. Çfarë bëjnë këtu këta 800 persona? Është një bazë sekrete ku asgjë nuk del dhe asgjë nuk depërton. Shumëkush ka hedhur hipotezën se të gjithë këta njerëz punojnë për Echelon, Veshi i madh që është në gjendje të dëgjojë të gjithë llojet e komunikimit të planetit, ndërsa të tjerë thonë se aty janë duke u studiuar mundësitë për të arritur një ditë që të dëgjojmë diçka me origjinë jashtëtokësore.
Në fakt, në këtë zonë, gjatë dekadave të fundit janë regjistruar shumë pretendime për shfaqje jashtëtokësorësh dhe disqesh fluturues. Që nga kohët e Luftës së Dytë Botërore, pilotë avionësh, punëtorë të hekurudhës si dhe aborigjenë kanë dëshmuar se kanë parë drita të çuditshme, mjete fluturues dhe krijesa jo të zakonshme. Banorët e këtyre vendeve njohin shumë të vërtetë, por nuk është aspak e lehtë të vihesh në dijeni të tyre, si për njerëzit e bardhë, ashtu edhe për aborigjenët që brenda komuniteteve të tyre nuk kanë arritur ende një nivel të mjaftueshëm vetëdije dhe dije. Njerëzit e ditur, ata që rrëfejnë për historinë e kulturës së tyre, thonë se mund t'ua rrëfejnë sekretet e kulturës së tyre vetëm atyre që janë gati që t'i njohin. Dhe ka një seri ritesh inicimi për të mbërritur në njohuri të caktuara. Disa prej këtyre njohurive janë të përhapura për këdo dhe ato ndahen nga i gjithë komuniteti. Disa lloj njohurish të tjera janë specifike, ndoshta vetëm për gra, ndoshta vetëm për burra, ndoshta për një grup të caktuar burrash, ndoshta për një grup burrash në nivel fillestar. Shumë vende të shenjtë janë të ndaluar për jo aborigjenët, sepse energjia e këtyre vendeve konsiderohet kaq e fuqishme, saqë të bjerë në kontrast me ata që nuk janë në gjendje që ta durojnë. Kjo, sepse frekuencat e këtyre personave do të vibronin në një nivel të ndryshëm nga ai i vendit të shenjtë.
Pra, a është e vërtetë që popullsitë e lashta australiane duket se kanë aftësi, të cilat racat dhe popujt e tjerë i kanë humbur me kalimin e kohës? Profesor Elkin, gjatë shekullit XX ka studiuar për një kohë të gjatë fuqitë dhe aftësitë e aborigjenëve. Ai rrëfen se, antropologët e parë që mbërritën për të studiuar popujt aborigjenë kishin parë njerëz me fuqi të jashtëzakonshme, si ajo e ngjitjes, duke u kapur në një litar që nuk është lidhur asgjëkundi, e fluturimit, e shfaqjes dhe zhdukjes sipas dëshirës, të parit përmes trupave, përshkimit të distancave të gjata në një moment të vetëm apo komunikimit në mënyrë telepatike. Pikëpyetjet vazhdojnë të mbeten pa përgjigje. Nga burojnë këto aftësi mbinjerëzore? Përse nuk i kanë të gjithë qeniet njerëzore?
