”Protokollet e të urtëve të Sionit” shfaqen spariherë në Rusi në vitin 1897 Aleksei Sukotin ai i jep te dy shokët e tij Stefanov që i boton në shtypëshkronjë private dhe tek profesor The Moore Sergey Milo që i boton në libër në vitin 1901. Në vitin 1902, pjesë të librit botohen në gazetën e Petropolit. ”Protokollet e të urtëve të Sionit’ filluan të publikohen në Rusi në vitin 1903 te gazeta Znamia. Botimet e para dhe ato të mëvonshme zhduken në mënyrë të papritur si tekstet apokrife. Gjithçka kishte ndodhur kaq shpejt dhe kaq mistershëm. Botimi nga i cili kanë shpëtur kopje është ai i vitit 1905, përsëri nga Sergey Milo. Disa muaj më vonë, rreth vitit 1906, shoku i tij shkrimtar, Komandant i Gardës së Perandorisë Ruse, Budvi dorëzon një kopje të ”Protokollet e të urtëve të Sionit’ në muzeun britanik. Protokollet filluan të tërheqin interesimin e publikut në vitin 1918 pas revolucionit rus. Në këtë kohë, gjerësisht mbështetet mendimi se këto tekste përbëjnë veprimet mistike të Kongresit të Sionistëve në vitin 1897 që mblodhi gjithë prijësat e hebrenjve në mbretërinë e Zvicrës. Në vitin 1919 qarkulloi ”Protokollet e të urtëve të Sionit’ në gjuhën angleze. Në këtë periudhë ky tekst u botua në gjermanisht edhe në Berlin. Duke analizuar dikush ”Protokollet e të urtëve të Sionit’ do të vihej re një parashikim të hollësishëm të ngjarjeve që pasuan vitet e mëvonshme.
Planet e shkatërrimet e një vendi nëpërmjet një banke qendrore. Përbëjnë gjithashtu një përshkrim të besueshem të Bankës Federal Rezervë që kontrolloi ekonominë e SHBA-ve pas vitit 1913. Po ashtu edhe me planet e dominimit global që gjejnë sot shprehje te Rendi i Ri Botëror dhe tek roli i Kombeve të Bashkuara dhe NATO-s.
”Protokollet e të urtëve të Sionit’ janë një grafik i planit për kryesim të përgjithshëm global. Është një një grup personalitetesh që kanë vendosur të sjellin një Rend të Ri Botëror me drejtues vetë ata. Sido që të jetë ”Protokollet e të urtëve të Sionit’ vijnë nga një pushtet i lartë që njeh në mënyrë të shkëlqyer shpirti njerëzor. Vërtetim për këtë është realizimi rrënqethës në vitet që pasuan, një dëshmi reale edhe në ditët tona, në ditët e Rendit të Ri Botëror, të globalizimit të Bankave Botërore të zhdukjes së monedhave kombëtare.
Protokollet u shkruan më shumë se 100 vjet më parë nga Sionistët izraelitë.E vërteta është se do të ishte një tekst fare i parëndësishëm n.q.se ato që shkruhen nuk do të ishin pasqyrë e atyre që po ndodhin sot në botë.
Protokolli I
Njerëzit me instinkte të këqija janë më të shumtë dhe mënyra më e mirë, për t’i komanduar ata është nëpërmjet dhunës dhe terrorizmit dhe jo nëpërmjet diskutimeve akademike. Duke u mbështetur te ligji i natyrës, e drejta gjendet tek forca. Në fillimet e tyre njerëzit i nënshtroheshin forcës brutale, tani i nënshtrohen ligjit, tek një formë e rrafinuar e nënshtrimit dhe bindjes përmes masës ndëshkuese, dhunës.
Liri politike është vetëm një ide dhe kurrsesi diçka ekzistente. Pikërisht këtë ide e përdorin si karrem, në asnjë mënyrë një filozofi e parashtruar për tu praktikuar dhe trajtuar në veprimtarinë e përditshme. Njerëzit edhe nëse vijnë nga turma ose jo, ata drejtohen në mënyrë ekskluzive nga pasionet e tyre, nga bestytnitë, nga zakonet, nga teoritë romantike dhe kryesisht janë skllevër të ndarjes nëpër parti, të cilat u krijuan për të rezistuar kërkesat logjike.
Çdo vendim i turmës varet nga një shumice rastesore dhe mekanike. Njerëzit duke mos i njohur të fshehtat e politikës merr vendime absurde. Politika nuk ka asgjë të përbashkët me moralin. Qeveria e cila lihet të drejtohet nga morali nuk është politike dhe për pasojë ngelet e brishtë. Ai që duhet të mbizotërojë duhet të jetë dinak dhe hipokrit. Motoja jonë është forcë dhe hipokrizi. Vetëm forca mund të triumfojë në politikë. Dhuna, dinakëria dhe hipokrizia do të përdoren tek të gjitha ato qeveri që nuk do të duan të njohin forcën e pushtetit të ri, d.m.th, tones.
Qëllimi ynë është fuqia dhe jo pasuria, më jep mua çfarë dua dhe të vërtetoj se jam më i fuqishëm se ju. Tek planet tona të bëjmë kujdes më shumë për të domosdoshmen dhe përfitimin dhe jo për të mirën dhe të moralshmen. Për sa i përket pasurisë është një mjet i nevojshëm për të fituar fuqi. Për sa i përket të mirës ajo është një sajim mashtrues i krijuesit për të kontrolluar krijesat e tij. Mënyrat që na çojnë në arritjen e qëllimit tonë janë frika, paqëndrueshmëria, pamundësia për të kuptuar dhe për të çmuar bukuritë e jetës. Fuqia e turmës është e verbër. Turma nuk llogjikon, po ashtu edhe njerëzit e turmës edhe pse janë të pajisur me intelekt të shkëlqyer. Vetëm përsona që parapërgatiten nga mosha e tyre fëminore në monarki mund të njohin dialektin politik dhe realitetin politik. Vetëm mbreti mund të marri përsipër mekanizmin e administrimit. Pa autoritarizëm, qytetërim nuk mund të ketë. Ne sigurisht, do të promovojmë gjoja demokracinë, d.m.th., drejtimin e të zgjedhurve nga populli. Popujt e tokës u kthyen në kafshë nga pijet e ashpra. Rinia e tyre u bullalleps nga studimet klasike dhe shthurja, tek e cila e kanë shtyrë agjentët tanë, gazetarët, mësues, nëpunësit, gratë në vendet e argëtimit të tyre.
1090 – 1188 Urdheri i Sionit
Sipas “dokumentave te te urteve” nje keshill i fshehte murgjerish Kalabrez te cilet iken nga abacia e Orvalit ne Belgjike ne vitin 1090 ndihmuan ne zgjedhjen e Godfroi de Bouillion si mbretin de facto te Jeruzalemit gjate Kryqezates se Pare (qe sic dihet ai e refuzoi duke pranuar vetem titullin e Mbrojtesit te Varrit te Shenjte), bazuar ne bindjen e tyre se ai ishte nje pasardhers i Merovinjaneve (Merovignians) dhe nga ky fakt, sipas ketyre dokumentave ai ishte po ashtu dhe pasardhes i Mbretit David nepermjet Jezusit dhe Merovekut (Merovech). Si falenderim, Godfroi siguroi instalimin e nje Abacie ne Malin Sion. Keto dokumenta po ashtu thone se Urdheri i Sionit dhe Urdheri i Tempullit (zyrtarisht Kaloresit e Varfer te Tempullit te Solomonit, te njohur me vone si Kaloresit e Tempullit apo Knights Templar dhe zyrtarisht te pranuar si te tille ne vititn 1118) ishin deri ne vitin 1188 nje organizate e njejte dhe me te njejtin lidership. A ka ndonje baze historike per keto deklarata?
Po! Ka patur ne fakt nje Urdher te Sionit me baze ne Malin Sinai dhe sipas nje dekreti papnor ne shekullin e 12-te, ata kishin manastire dhe abaci ne vende te tjere ne Palestine (sidomos ne Malin Karmel), ne Italine e Jugut (Kalabri) dhe ne France. Ne historine zyrtare jepet pak informacion mbi lidhjen e Godfroise me kete urdher por thuhet se ai ka themeluar Urdherin e Varrit te Shenjte (Order of the Holy Sepulchre) marrdheniet e te cilit me Sionin dhe Templaret nuk jane te qarta. Dhe historia zyrtare nuk jep asnje te dhene qe te kete patur perzjerje midis ketyre murgjerve dhe ushtareve murgh te Templareve. Duket se urdheri ka qendruar ne abacine meme te tij, Notre Dame de Sion/St Mary e Malit Zion, ndertuar mbi themelet e apostolise origjinale te Cenacle ose Coelaneum deri ne vitin 1291 kur ashtu sic ndodhi me shume zoterime te kryqetareve, u pushtua nga myslimanet. Per shume kohe me pas (disa shekuj) ajo ishte ne duart e franceskaneve deri sa humbi zoterimin kristian duke u shnderruar ne nje xhami.
Studiuesi Fanthorpe ka gjetur lidhje midis Urdherit te Sionit dhe Karmeliteve te Shen Bertoldit, themeluesi i Karmeliteve po ashtu me origjine nga Kalabria. Frat Lippi, nje mesues i Botticellit i cili eshte rregjistruar si Mjeshter i Madh i Urdherit, jetoi ne Kalabri dhe njihej si “Karmelitja”. Crotone ne Kalabri ishte shtepia e shkolles se Pitagores dhe Pitagora, sipas Iamblichus thuhet se ka vizituar Malin Karmel (Carmel). Kalabria ishte baza e Joachim te Fiores dhe Giordano Bruno. Eshte me interes te permendet se artikujt e fundit arkeologjik sugjerojne se Essenete kishin nje kamp ne te dy malet ate Karmel dhe Zion. Shen Theresa e Liseux na shfaqet ne nje numer te madh kishash te POS (Priory of Sion, po e shkruaj keshtu per shkurtim ketej e tutje), dhe ajo e mori emrin e saj nga Theresa e Avilas, nje karmelite mistike dhe nga Therese e Liodine, nje murgeshe karmelite e cila u vra gjate terrorrit revolucionar ne Compeigne.
Webfaqja e Abacise se Orvalit thote se nje grup misterioz murgjerish nga Kalabria erdhi aty ne vitin 1070 dhe ndonese pak dihet per identitetin e tyre, u mirepriten nga Konti Arnould de Chiny. Keta “pioniere” u larguan mbas 40 vjetesh, rreth vitit 1110. Legjenda e Orvalit thote se emri ju vu nga Mathilda de Tuscany e cila mbasi gjeti nje unaze te humbur e quajti vendin si Lugina e Arit (Val D’Or). Ky emer do shfaqet serisht dhe kerkimet e fundit thone se Nostradamus mund te kete gjetur ndonje nga materialet e Templareve ne Abacine e Orvalit. Ajo qe shfaqet me shume interes eshte zgjedhja qe ben ky urdher ne blerjen e pronave. Sipas nje numri te koheve te fundit (1990) te revistes Biblical Archaeology Mali Sion duket te kete qene shtabi i pergjithshem i Ebioniteve te Jeruzalemit, pasuesit judaik te Jezusit te cilet pretendonin si pasues James ne vend te apostulit Paul.
Te krishteret Pauline ne fakt e evituan kete vend deri ne periudhen bizantine (shekulli i &-te). Duket sikur disa nga keta pasues u perpoqen edhe te ndertonin nje Tempull te 3-te te Solomonit ne ate zone after Revoltes se Madhe te vitit 70 e.s. duke perdoru rrenojat e tempullit te shkaterruar te Herodit, nje perpjekje kjo qe mori fund me humbjen e messiah Bar Kochba ne vitin 135 e.s. Kjo zgjedhje nuk duket te kete qene arbitrare: Ne Testamentin e Vjeter thuhet se Tempulli i Solomonit gjendej ne Malin Zion i cili ndonese per shume shekuj u identifikua si Mali Moriah, gjate periudhes se tempullit te dyte serisht u njoh si nje mal jashte mureve ekzistuese te Jeruzalemit.
Sidoqofte duket se disa nga keta murgj ishin larguar nga abacia perpara boshatisjes se saj ne vitin 1291 dhe ka te dhena qe mjaft prej tyre vajten ne Orleans, France me mbretin Luis ne shek e 12-te. Te tjere shkuan ne Italine e Jugut (Kalabria ishte shtepia e herezive te Joachim te Fiore, nje territor tejet jo ortodoks). Urdheri i Sionit nuk duket te jete zhdukur ne ate kohe ndonese humbi abacine meme ne Jeruzalem dhe sipas Gerard de Sede, vazhdoi per mjaft kohe deri sa u absorbua nga Jezuitet ne shekullin e 17-te. Perpara kesaj shkrirje, “dokumentat e Sioni” deklarojne se ndermjet tyre dhe Templareve pasoi nje ndarje ne nje feste te quajtur ‘prerja e vidhit’ (druri i vidhit) ne Gisors ne vitin 1188. “Dokumentat e te Urteve” thone se mjeshtri i madh i pavarur i Sionit, Jean De Gisors u zgjodh ne ate kohe: Sioni dhe Templaret tashme nuk drejtoheshin me nga i njejti lidership dhe sejcili vazhdoi ne rruge te ndryshme.
Kjo ngjarje si shume te tjera duke se bazohet ne disa ndodhi historike por qe me pas mund te jete mbuluar nga veli i misterit.
Dihet qe ne keshtjellen e Gisors ka ekzistuar nje peme vidhi e lashte, shpesh e perdorur si nje pike neutrale takimi midis monarkeve te Anglise dhe Frances. Dhe aty ne fakt ka ndodhur nje ndarje por jo ajo midis Sionit dhe Templareve. Ne janar te vitit 1188, mbreterit e Anglise dhe Frances bene nje marrveshje tek kjo peme qe te fillonin nje Kryqezate tjeter ne Token e Shenjte. Por ne gusht, takime te tjera tek kjo peme rezultuan ne prishjen e marrveshjes. Njera pale filloi te ankohej per faktin qe pala tjeter po zinte gjithe hijen e pemes dhe acarimi midis tyre solli dhe prerjen e pemes mbas nje beteje te pergjakshme. Nuk ka asnje te dhene qe te tregoje se Jean de Gisors apo Templaret ishin aty por kjo duket paksa si e pamundur qe ata te mos jene perfshire pasi takimi behej pikerisht ne token e tyre morale dhe fizike.
Thomas a Beckett u takua me te derguarit e papes ne pemen e Gisors, mbas ckisherimit qe i beri disa kundershtareve (perfshi ketu Hugh St. Clair) ne Vezelay. Beckett duhet te kete qene nje figure e rendesishme per Jean de Gisors i cili i dedikoi atij ndertimin e disa ndertesave. Ai u ‘martirizua’ ne 28 Dhjetor ne Festen e Te pafajshmeve te Shenjte mbas kembenguljes qe i bente idese se ndarjes se autoritetit fetar e atij mbreteror.
Parësia e Sionit, 1956 Jerusalem
Parësia e Sionit (frëngjisht : Prieuré de Sion), është bërë shpesh objekt diskutimi pasi ekzistojnë shumë debate mbi vërtetësinë e ekzistencës së saj. Ajo është përshkruar herë si organizatë e fshehtë e herë si fantazi.
Kjo organizate është themeluar më 7 maj 1956. Në baze të nenit III të statutit origjinal të Parësisë së Sion-it të vitit 1956, kjo organizatë merrte emrin Sion, për arsye se është themeluar diku në afërsi të malit me të njëjtin emër, pranë qyteti të Anmas (Annemasse). Qëllimi i Parësisë së Sionit ishte të luftonte borgjezimin e fesë. Parësia e Sion-it e 1956 e kishte selinë e saj në shtëpinë Pier Plantar (Pierre Plantard) në prefekturën e Sen Zhyljë ën Zhenevua (Saint-Julien-en-Genevois). Në tetor të 1956, Parësia u shpërbë për tu formuar serish nga Plantard në qershor 1962 me shpresën për të restauruar monarkinë e franceze e për të çuar përpara përpjekjet e saj për të marrë serish në dorë fatin e Francës.
Pier Plantar filloi të punonte një dorëshkrim dhe shkroi disa pergamena (të cilat u realizuan nga Filip dë Sheris I). Këto dokumente u gjeten nga At Béronxhé Son-jèr gjatë punimeve për rikonstruktimin e kishës së tij (Ren Lë ShatO). Këto dokumente tregonin një lidhje gjaku të paqenë midis Parësisë dhe dinastisë Merovinge. Plantard manipuloi aktivitetin e Son-jerit dhe zhduku disa prova që mund të cenonin Parësinë.
Që nga 1961 deri 1984 Plantard e mori me shpikjen një prejardhje të Parësisë së Sion-it, duke pohuar se kjo organizate ishte themeluar në Jerusalem nga Godfrua dë Bujo (Godefroy de Bouillon), gjatë kryqëzatës së parë.
Michael Baigent, Richard Leigh, dhe Henry Lincoln bënë disa kërkime në Ren Lë ShatO (Rennes-le-Château) ku gjeten “Arkivin” pseudohistorik që më pas u bë tema e librit të tyre “Holy Blood, Holy Grail”.
Lista e dokumentave
Treshja e sipërpërmendur flet mbi gjetjen e këtyre dokumenteve, të shumëdebatuar rreth vërtetësisë:
– Lista e Mjeshtreve të cilët kishin udhëhequr në shekuj Parësinë e Sion-it si një histori që niste me Templaret, dhe më pas për gjendjen ushtarake dhe financiare të saj ;
– Ndikimin e madh që Parësia ka pasur ne zhvillimin e doktrinës me karakter sekret gjatë Mesjetës.
– Parësia paskësh ndihmuar dinastinë Merovinge, nga 447 deri në 751 gjatë qeverisëses së saj, te disa mbretërive në Evropë dhe Jerusalem.
– Parësia ka ndihmuar Dinastinë Merovinge pasi ishin pasardhës së Jezusit dhe gruas së tij Maria Magdalenes. Sipas Baigent, Leigh, dhe Lincoln Parësia kishte këto qëllime :
– Themelimi i një “Perandorie Të Shenjte Evropiane” e cila do të kthehej në një superfuqi dhe do të kishte për qellim vetëm Paqen në botë.
– Zëvendësimin e Kishës Katolike nëpërmjet zbulimit të Graalit të Shenjte dhe “testamentit të Judës”.
– Krijimi i një Izraeli të Madh. Baigent, Leigh, e Lincoln shtuan disa interpretime mbi Protokollet e Sion që shikonin si një nga provat më të rëndësishme mbi ekzistencën e Parësisë :
– Versionin origjinal të ngjarjese sipas të cilit “Sioni” nuk kishte asnjë lidhje me organizatat e këtij lloji në Jerusalem.
– Sipas tre zbuluesve personi që kishte modifikuar faktet dhe rrjedhën e ngjarjeve ishte Sergei Nilus 1903, për të fituar besimin e Nikolait të II të Rusisë.
Duke qene se Nilus nuk dalloi disa detaje që lidheshin ngushtë me historinë e kristianizmit nuk i ndryshoi. Kjo është një nga provat më të konkrete që versioni origjinal nuk ishte hartuar gjatë Kongresit Sionist mbajtur në Bazel në 1897. Duke i parë këto hipoteza si fakte, shumë njerëz menduan se ishte një shenje e realizimit të profecive dhe se në pak kohe do gjendeshin përballe Apokalipsti që do ti jepte fund botës.
Historia
Megjithatë historianet moderne nuk pranojnë që “Holy Blood, Holy Grail” ka dhëne ndonjë kontribut historik. Autore të ndryshëm franceze si Frenk MarI (1978), Zhon Lyk Shomëil (1979, 1984, 1992) dhe Pier Zharnak (1985, 1988), ndryshe nga Baigent, Lincoln e Leigh, se kanë marre kurrë seriozisht Pierre Plantard dhe Parësinë e Sionit duke shtuar se behej fjale vetëm për një mashtrim të bazuar në fakte të paqena.
Në 1989, Pierre Plantard u përpoq të ruante reputacionin e tij duke përhapur zëra se në të vërtete Parësia e Sion-it ishte themeluar në 1681 në Ren Lë ShatO (Rennes-le-Chateau). Në shtator të 1993, Plantar deklaroi se Rozhe Patris PelA (Roger-Patrice Pelat) kishte qenë një nga mjeshtrat e mëdhenj të Parësisë. Pelat ishte mik i Presidentit francez të asaj kohë François Mitterrand dhe ishte në qendër te një skandali që përfshinte dhe kryeministrin francez në atë kohë Pier BeregovuA (Pierre Bérégovoy). Një gjykate franceze urdhëroi që shtëpia e Plantard të kontrollohej. Gjatë kontrollit u gjeten dokumente të rreme sipas të cilave Plantar ishe Mbret i Francës.
Gjate dëshmisë së tij në gjykate Plantar pranoi se kishte shpikur gjithçka dhe se PelA nuk kishte asnjë lidhje me Parësinë e Sion-it në përfundim të gjykimit të çështjes Plantar nuk u ndëshkua por mori urdhër që të mos vazhdonte promovimin e Parësisë së Sion-it. Megjithëse kundra dëshirës e tij ai e zbatoi këtë vendim deri sa vdiq më 3 shkurt të vitit 2000.
Motoja
Et in Arcadia ego…
Sipas disa dokumenteve të 1964 latine thuhet se kjo fjali është motoja e familjes Plantard dhe e Parësisë së Sion-it. Përkthimi i saj është “Dhe unë në Arkadi”. Kjo fjali është e njohur pasi i përket pikturës së famshme, “Barinjte e Arkadi-se” të piktorit të njohur francez Pusë. Shumë specialiste mendojnë se mungon një fjalë për të plotësuar kuptimin e fjalisë megjithëse në pikture nuk ka asgjë dhe gramatika latinishtes nuk imponon një rregull të tillë.
Hipotezat më të shumta janë ngritur mbi fjalën “Sum” që në latinisht do të thotë “jam”. Nëse kjo hipoteze është e vërtete atëherë fjalia e sakte do të ishte “Dhe unë në Arkadi jam”.
Një tjetër version mund të jetë teoria e Ricard Endrjus dhe Pol Shelenberger të cilët mendojnë se “Et in Arcadia ego sum” është një anagramë e “Arcam Dei Tango Iesu”, që përkthehet “Unë prek këmben e Zotit”– Jezus-it”. Sipas historisë zyrtare të pikturës thuhes se behet fjale për varrin e Jezusit… por nuk mund të thuhet me saktësi nëse kjo dyshe ka të drejte ose jo !
Protokollet e Pleqve te Sionit
(Disa pjese nga protokollet e Sionit) Plani i bere per sundimin e botes besohet nga disa autore qe eshte veper e Rothschild-ëve, gjithsesi gjithçka mbetet e diskutueshme.
Gojimët janë mendërisht inferiorë ndaj çifutëve dhe s’mund t’i drejtojnë vendet e tyne si duhet. Për hir të tyne dhe tonin, ne duhet me i zhba qeveritë e tyne dhe me zavendësue me nji qeveri të vetme. Kjo ka me marrë shum kohë dhe ka më u dashtë shum gjakderdhje, por asht për nji kauzë të drejtë. Qe çka duhet me ba ne:
* Me i vu agjentët dhe ndihmësit tonë gjithkund
* Me marrë kontrollin e medias dhe me e përdorë në propagandën për planet tona
* Me nisë luftna mes racave, klasave dhe feve të ndryshme
* Me përdorë ryshfetin, kërcënimet dhe shantazhin për me arritë çka duem
* Me përdorë Lozhat Masonike për me tërheqë zyrtarë të mundshëm publikë
* Me përdorë egot e njerëzve të suksesshëm
* Me emnue drejtues kukulla që mund të kontrollohen me anë të shantazhit
* Me zavendësue sundimin mbretnor me sundimin socialist, mandej me komunizmin dhe mandej despotizmin
* Me i zhduke krejt liritë dhe të drejtat përveç të drejtës me përdorë forcë nga ana jonë
* Me sakrifikue njerëz (përfshi çifutë nganjiherë) kur asht e nevojshme
* Me zhdukë fenë; me e zavendësue me shkencën dhe materializmin
* Me kontrollue sistemin arsimor për me përhapë mashtrimin dhe me shkatrrue intelektin
* Me e rishkrue historinë për përfitimin tonë
* Me krijue zbavitje që ta heqin vemendjen
* Me i prishë mendjet me ndotësi dhe perversitet
* Me i nxitë njerëzit me spiunue njeni-tjetrin
* Me i mbajtë masat në vorfni dhe punë të vazhdueshme
* Me marrë në zotnim krejt pasuninë, pronat dhe (veçanërisht) arin
* Me e përdorë arin për me përdorë tregjet, me shkaktue depresione etj.
* Me futë nji taksë progresive mbi pasuninë
* Me zavendësue investimin e shëndoshë me spekullimin
* Me u dhanë kredi afatgjata me interes qeverive
* Me u dhanë këshilla të këqija qeverive dhe kujtdo tjetër
Me gjasë Gojimët kanë me idhnue aq shum me qeveritë e tyne (sepse kanë me i fajësue për tollovinë pasuese) saqë kanë me qenë të gëzuem kur t’i marrim ne punët në dorë. Ne mandej kemi me caktue nji pasardhës të Davidit me u ba mbret i botës dhe pjesa tjetër e Gojimëve kanë me u përkulë dhe me këndue lavde atij. Të tanë kanë me jetue në paqe dhe tue iu bindë sundimit të tij të lavdishëm.
(Materialet e përdorura janë publikuar më heret.)
