Nga Albert Vataj
Emile Zola ishte ende i ri kur sapo filloi të shkruante. Ai bënte jetë shumë të keqe dhe shpesh detyrohej të linte peng pantallonat e vetme.
Atëherë ai rronte në shtëpi i veshur me këmishë. Gruaja i quante ato ditë “ditët kur Zola vishej si arab”. Zola nuk kujtohej për varfërinë e tij që po e bluante, sepse ishte i përqënduar tek një poemë që do të shkruante në tre pjesë:
“Gjeneza”, “Njerëzimi”, “E ardhmja”. Ajo do të ishte sipas Zolas historia ciklike e planetit tonë, para dhe pas ardhjes së njerëzimit në tokë.
Zola ishte shumë i lumtur për gjendjen e tij dhe për suksesin e ardhshëm letrar.
– Nuk di ende se ç’do të bëhem, – thoshte ai, – po me siguri diçka do të bëhem.
…. dhe ai, Emile Zola (2 Prill 1840 – 29 Shtator 1902) u bë një prej romancierve të njohur, një dramaturg më famë, një gazetar që do të shkruante faqe të rëndësishme në historinë e Francës, një kontribues i zhvillimit të natyralizmit teatral, por edhe një inspirues liberal politik.
