Tag: S. 112–131

Kujtesë

Letra e lamtumirës së Stefan Zweig dhe fundi i trishtë i shkrimtarit dhe bashkëshortes së tij

by alsiva

February 23, 2022

Mëngjesin e 23 shkurtit të vitit 1942, dhoma e gjumit, e marrë me qira nga dy bujtës në Gonçales Dias ...

Albert Vataj

Ajo që bën dhe e ndjen është ajo që duhet. Mos u bëj rob i fatalizmit, nëse nuk do të lësh veten të bjerë në boshin e asgjësë. Nuk është e thënë se duhet të ecësh me hapa të shpejtë për të mbërritur diku, hapat e sigurt janë ata që të çojnë aty ku duhet dhe kur duhet të shkosh. Jepu me gjithë shpirt asaj që e do me gjithë zemër dhe do të shohësh se përveçse i pasur do të jesh dhe i lumtur. Ushqeje me dritë gjithçka që jeta ta kredh në terr dhe se bashkë me veten ke çliruar prej kësaj robëria edhe ata që sjellin farën e së mirës të vullnetet për të ndryshuar botën që na përket të gjithëve. Më mirë vdis duke u përpjekur se sa të zvarritesh duke u ankuar. Jeta është gjithçka që ti kërkon prej saj. Nuk ka forcë të hyjshme apo përkufizime që tregojnë udhën e së vërtetës, jetën e merituar, zotërimin e gjithçkasë që të përket. Kërko gjithçka tek vetja. Gjithçka që do është gjithnjë me ty. Mjafton të dish ta kërkosh dhe do të kesh gjithçka.

No Result

View All Result

Tag: S. 112–131

Letra e lamtumirës së Stefan Zweig dhe fundi i trishtë i shkrimtarit dhe bashkëshortes së tij

Kartolina, e para dritare preku bota u njoh dhe u magjeps me bukurinë e gruas dhe veshjes tradicionale shqiptare

Putto, ëngjëj, kerubinë, kupidë, krahëflatëruarit që erdhë në art si gjithëpranim i Zotit

Aktorja dhe këngëtarja, Justina Aliaj, shkodrania sharmante që sfidoi diktaturën dhe moshën

Magjia e madhërisë së krijimit të mjeshtrave të skulpturës, qëndron te detajet…